รักเธอน้อยลง

เบนนี่

หากวันก่อนเราไม่เจอกันเลยคงดีกว่า
แต่วัน..เวลา..ไม่สามารถย้อนกลับได้..
ฉันรักเธอเอง...เลยอวดเก่ง..อย่างจงใจ
รับเธอเอาไว้..ข้างใจ..ไว้พิจารณา
ทั้งที่เราสองคน...ไม่อาจพบเจอกัน
แต่เหมือนฟ้า..ลงทัณฑ์...หรือกลั่นแกล้ง..ให้ต้องห่วงหา
มาเจอะเจอกัน...ทั้งที่แตกต่างกันตลอดเวลา...
ไม่มีทีท่า...จะมาคบกัน
แต่ฉันนั้นเลือกแล้ว...ที่จะคบกับเธอ
แม้ใครที่รอมาเสมอ เสมอ เพราะรักฉัน
ฉันกลับทำร้ายคนที่มีหัวใจ ให้แก่กัน
แต่เก็บเธอเอามาผูกพัน..ทั้งตัวและหัวใจ...
สมแล้ว..ที่ต้องผิดหวัง..เมื่อเราต่าง
เลยถึงจุดจบ คือต้องแยกทาง..เพื่อพบเจอใครใหม่
รักที่มีให้กับเธอ...มันเลยลดน้อย..ลงเรื่อยๆไป
หรือเพราะว่าสองใจ...ไม่เคยรักกัน
เป็นเพราะฉัน นั้นเข้าใจผิดเรื่อยมา
ที่คิดว่าเวลา..สามารถที่จะเปลี่ยนผัน
คนที่แสนแตกต่าง..ให้มารักกัน
ถึงแม้ว่ามันจะยาก เกินจะเปลี่ยน ใครต่อใคร
เป็นเพราะเราสองไม่เคยรู้จักคุณค่า..แห่งคำว่ารัก...
พอเจอกันเลยเจ็บหนัก...และหม่นไหม้
สองแก้ม อาบน้ำตา ที่รินไหลออกมา อย่างจงใจ
ที่คิดผิดไป...ว่าเราคงเข้ากันได้ดี
แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันคงเป็นเพียงความฝัน
เพราะเธอไม่เคยที่จะปรับตัวมาหากัน อะไรทำนองนี้
ไม่แม้แต่จะแสดงความห่วงใย อย่างที่คนรักกันควรจะมี
ไม่แม้แต่นาที..ที่จะแสดงว่าใส่ใจ กันและกัน
ขอให้เรื่องเรา ยุติลงเพียงเท่านี้
ฉันขอโทษนะใจที่ไม่รักดี...ทำตัวง่ายอย่างนั้น
ขอโทษหากเธอจะโกรธ ก็จะไม่ว่ากัน
เพราะเราสอง ไม่อาจก้าวต่อร่วมกัน ในวันต่อไป
รักที่มีให้เธอ...จะเก็บเอาไว้ให้เป็นเพียงเพื่อน
คอยย้ำเตือน...ให้ฉันทบทวนในวันใหม่
หากคิดที่จะรัก ควรที่จะเลือกคน ที่จริงใจ
และรักเราด้วยความห่วงใย...ด้วยหัวใจที่รักจริง