เจ็บ ((หญิง))

มืดมิด..จนชิดเช้า

การรอคอย..เป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้
แค่บางที...เผื่อเค้าจะรับรู้บ้าง...เท่านั้นเอง
--------------------------------------------------------
เจ็บ ((หญิง))
พอเถอะ....
ถ้ามันยาก..ไม่อยากฝืน
ถ้าเดิน...แล้วกล้ำกลืน
ฉัน..ก็จะยอมตื่น..พบความจริง
หยุดเถอะ...
หยุดทำร้าย...ใจผู้หญิง
ไม่มีแรง...แล้วจริงจริง
ขอแค่ทิ้ง...แล้วจากไป
อย่าทำ...
เหมือนว่าเธอ..มีใจให้
ยิงทำ...มันก็ยิ่งช้ำ...ที่หัวใจ
น้ำตา..ไม่มีเหลือ...ให้ไหล....แล้วคนดี
ขอร้อง...
อย่ามองฉัน..แบบนี้
แบบที่...ต่างจากเดิม...ไปทุกที
อยากย้ำอีกที...ชั้นเป็นคน...มีจิตใจ
เธอ...
ยังเป็นคนเดียว..ที่ฉันจะรัก...ตลอดไป
แต่รู้ดี..ว่ารักเรา..เป็นไปไม่ได้
ไม่เป็นไร..เดี๋ยวฉันคง..ทำใจได้เอง
ฉัน..
เป็นคนหนึ่ง..ที่เธอคงเคยรัก..มากกว่าตัวเอง
แม้เธอต้องแยกไป..ฉัน..วังเวง
มันก็เป็นเรื่องของตัวฉันเอง...ฉันจะรับมัน
เหนื่อย...
ฉันเหนื่อย..ที่เรื่องเธอคอยบีบ..หัวใจฉัน
เหนื่อยกับชีวิต..ที่ซ้ำกัน...ทุกวัน
การรอคอยนั้น..ช่างเป็นสิ่งที่..ยาก
หนทาง...
ที่เราต้องเดิน..ทั้งยาว..และลำบาก
ถึงตัวฉัน...จะทนได้..เพราะรักมาก
แต่เธอ...คงไม่อยาก...จะทน
สุดแท้แต่ฟ้า...จะกำหนด
การอด..การทน...มันเอ่อล้น
กลายเป็นความอ่อนแอ...ที่ต้องจำทน
อยู่กับคน...บางคน...ที่ไม่ค่อยรักเราจริง
รัก...
คำนี้เธอเคยพูด...และยังพูด..แต่ฉันนิ่ง
ก็เพราะ..แค่คำพูด...ที่ไม่ได้มาจากใจจริง
แค่เส้นฟาง..หรือบางสิ่ง..ที่ผูกความรักเรา...
เพื่อเธอ..
ฉันทำได้...แม้ต้องเศร้า
แต่เอาเหอะ...เพื่อความรักของสองเรา
เธอจะเอา..ทั้งชีวิต..หรือจิตใจ...ฉันก็ให้เธอ
รอคอย..
จนไม่รู้ว่าเรื่องจริง...หรือพร่ำเพ้อ
รอจน..น้ำตาหยดสุดท้าย...ที่กำลังเอ่อ
ไหลออกจากตา...และจะได้เจอ...กับเรื่องจริงง
-----------------------------------------------------------------------

ภาพนั้นของเรา...คงไม่กลับมาอีกแล้ว
เรื่องนี้ฉันรู้ดี...รู้ดีจริงๆ......