เหมือนสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ
ดาวระยับสิ้นแสงแห่งความหวัง
ลมพายุโถมซ้ำหมดกำลัง
ยากหยุดยั้งเรื่องร้ายทำลายใจ
เหมือนอยู่ตรงเหวลึกคืนดึกหนาว
รักยืนยาวเราสองนี้จะมีไหม
ยิ่งนับวันเส้นทางยิ่งห่างไกล
เหงาเกินใครรับรู้กู่เธอมา
เหมือนทะเลมองเห็นเป็นสองซีก
สายใยฉีกขาดลงคงไร้ค่า
หรือต้องรอจนมีที่เยียวยา
เพื่อรักษาหัวใจให้เหมือนเดิม
7 มิถุนายน 2548 19:26 น. - comment id 476629
ที่อ่านสาวยว่ามันเศ้ราๆๆๆ ไปนะหากเราไปแย่งแฟนเธอจิงเราคงไม่คุยกะเธอหรอก
แต่เราไม่เคยมีแฟนในเน็ตๆๆจริงๆๆ

7 มิถุนายน 2548 19:54 น. - comment id 476641
ทุกวันคืนนั้นเงียบเหงา ไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง หัวใจที่บอบบาง จึงอ้างว้างอย่างเดียวดาย เหงาจังเลยครับน้องแคน เศร้าด้วยฮือออออ มาม่ะ พี่เมกจะปลอบจัย ฮิๆๆ ให้ปลอบป่ะน๊า คิกๆๆ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+

7 มิถุนายน 2548 22:01 น. - comment id 476716
อืมม... เส้าจัง อ่านแล้วโดนใจมั่กๆ

8 มิถุนายน 2548 00:07 น. - comment id 476784
เหมือนสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ แถมครานับหนึ่งได้ไม่เจอสอง ต้องชอกช้ำระกำน้ำตานอง จึงเลิกแล้วการใฝ่ปองไม่มองใครกลอนน่ารักดีค่ะ

8 มิถุนายน 2548 14:40 น. - comment id 477002
เศร้าจัง
