พระจันทร์ที่ ๑๘ กรกฏาค์ ๔๘ สัญญาครารักสลักนั้น.....แค่คนรักกัน แปรผันตามกาลเวลา ... ความจริงจึงท้อทรมา.....ชิงชังนักหนา โอ้ว่าอารมณ์ห่มใจ ... เจ็บปวดรวดร้อนก้อนนัย.....ดั่งดวงหฤทัย เจ็บใจดั่งใครย่ำยี ... สิ้นแล้วแก้วแววมณี.....แหลกยับกับที่ ตรงนั้น!ตรงนี้!ตรงไหน? ... ที่หว่างกลางดวงห้วงใน.....เคยงำรำไพ ไร้ประโยชน์ใดใจเอ๋ย ... แค่คำสัญญาคราเคย.....อย่ามั่นมันเลย เราคนแค่เคยรักกัน ... ตอบตามความในปัจจุบัน.....อย่าแสร้งแกล้งหวั่น เรามันเปลี่ยนผันไปแล้ว ... วาดหวังพังไม่เหลือแวว.....สิ้นทุกถิ่นแนว ดั่งแก้วมณีปี้ป่น ... อย่ามาให้เย้าให้ยล.....ต่อไปคงพ้น เหลือแค่คนเคยรักกัน ... เจอหน้าก็อย่าว่ากัน....ถ้าเปรียบเธอนั้น ไม่มีอยู่ในโลกนี้ ... ไม่โกรธเกลียดดอกคนดี......แต่ใจพี่นี้ มันมีแต่แค้นแน่นใน ... อย่าเย้ายั่วยามย่ำไย.....พอใจหรือไม่ นี่ไงหัวใจคนแพ้ หมดรักมิพักชายแล
แทนคุณแทนไท 18 ก.ค. 2548 10:44 น. - ID 78675 
1113
24
0
18 กรกฎาคม 2548 11:14 น. - comment id 492955
สัญญามาพาเศร้า เมื่อตัวเขาเฝ้าห่างหาย สัญญามากลับกลาย จึงได้หมายไม่สัญญาแต่งได้ดีค่ะ
18 กรกฎาคม 2548 11:53 น. - comment id 492991
...........ไงเศร้าจังพี่แทน ใต้รอยเท้าบนพื้นทราย พอยกเท้าจากไปไกลตา น้ำทะเลเห่คลื่นขึ้นหา รอยจาลึกคำว่ารักก็ลาจากจร เฮ้อ.......ไงวันนี้พี่ชายเราเศร้าจัง........... สงสัยงานนี้จะมีแต่แก้วนีดาคนเดียวที่มีความสุขที่สุดในโลกสีชมพู.......5 5 5......วุ้ยๆๆๆว่าแล้วก็คิดถึงเขาคนนั้นขึ้นมเลย.......ก๊ากๆๆๆๆๆๆ
18 กรกฎาคม 2548 11:57 น. - comment id 492995
อ่านแล้วนึกถึงเพลง stay เลยคะ เราไม่เคยจะรักกัน มีแต่วันที่อ่อนไหว ผ่านเลยไป และไม่เคยจะกลับมา แต่รากลึกลงในดิน หยั่งลึกลงในใจมีความหมายที่มากมายตลอดมา ชอบพอ ๆ กับคำที่พี่แทนเขียนไว้ รอยเท้าที่เหยียบทราย มีความหมายมากมายใต่เท้านั่นกลอนเศร้าจัง แวะมาอ่านและให้กำลังใจพี่ชายคะ
18 กรกฎาคม 2548 13:12 น. - comment id 493048
18 กรกฎาคม 2548 13:16 น. - comment id 493052
18 กรกฎาคม 2548 13:21 น. - comment id 493055
เลิกขุ่นเลิกแค้นได้แล้วค่ะ มาดื่มชาร้อนๆยามบ่ายดีกว่าว่าจะเสริฟชาเย็นจะได้ใจเย็นๆ ก็ไม่มีค่ะ ดื่มชาร้อนไปพลางๆก้แล้วกันนะคะ
18 กรกฎาคม 2548 15:04 น. - comment id 493104
ใครฤาจะแพ้ แม้นมิแพ้ใจตนเอง...
18 กรกฎาคม 2548 15:49 น. - comment id 493137
เย็นไว้..แทน
18 กรกฎาคม 2548 16:13 น. - comment id 493159
บินวนมาอ่าน...ครับผม..
18 กรกฎาคม 2548 17:07 น. - comment id 493177
เพราะแปลกๆเหมือนเรื่องตัดพ้อจริงๆเลยนะ ชาเขียวเยียวยา ไปหาซื้อมา เผื่อว่าเจอล้าน แรงรักสลักใด ดวงใจไร้มาร แจกรักทำทาน ชื่นบานชีวี โทษนะ ไม่รู้จะเขียนอะไร อ่านงานคุณแล้วคิดตามดูมีความขื่นๆไงไม่รู้ .....ร้าว?
18 กรกฎาคม 2548 17:56 น. - comment id 493199
น้องสิงห์ซักป๋องไม๊คะ แก้ช้ำใน ได้ผล 100 % ขอบอก
18 กรกฎาคม 2548 17:56 น. - comment id 493200
อ่านแล้วนี่พี่แทนไม่แค้นจิงๆหรอเนี่ย 555 แต่เขียนได้เจ็บดีอ่ะ อ่านแล้วโดน คิดถึงเสมอนะคะ
18 กรกฎาคม 2548 23:30 น. - comment id 493324
อืม อ่านแล้วก็ยังนึกไม่ออกว่าเรียกงานประพันธ์ประเภทนี้ว่าอะไรค่ะ น่าขายหน้ามากๆ เคยไปแข่งกลอนสดสมัยเรียนมัธยมฯ ค่ะ แต่ตั้งใจไปอ่านอย่างเดียว คือไม่ถนัดเรื่องแต่งเท่าไหร่ พอแต่งเสร็จปุ๊บก็จะต้องมีคนอ่านทำนองเสนาะ (แต่ไม่รู้ว่าเป็นทำนองอะไรก็ไม่ทราบค่ะตอนที่อ่าน) ก็ปล่อยเพื่อนแต่งไป เหอๆ เห็นแล้วอ่านเป็นทำนองสนาะได้ค่ะ แต่จำชื่อไม่ได้ชอบงานคุณนะคะ อ่านแล้วรู้สึกคล้อยตามอารมณ์ผู้ประพันธ์ที่สื่อออกมา (ในกลอน) เนื้อหา ถ้อยคำเหมือนคำของกวีสมัยก่อนค่ะ คือพยายามใช้คำที่สละสลวย (ในที่นี้ หมายถึงคำศัพท์ยากที่ต้องเปิดหาความหมายในพจนานุกรม อีกในหนึ่งที่ดิฉันอธิบายไม่ถูก คือ หมายถึง คำอื่นที่ไม่ใช้ตามความหมายตรงๆ ค่ะ ) ซึ่งน้อยคนจะเขียนได้ดี อ่านได้แต่ต้นจนจบ โดยที่คนอ่านไม่หลับไปซะก่อน อ่านแล้วก็ ...
ไม่หลับค่ะ
19 กรกฎาคม 2548 17:18 น. - comment id 493592
นานแล้ว.. ที่มาเยี่ยมบ้านคุณ...แต่ไม่เคยทักทายเจ้าของบ้าน... วันนี้.. รู้สึกว่าบางงานที่เคยอ่าน.. ไพเราะเป็นพิเศษ ขออนุญาตนำมาวางค่ะ... สูญเสียเท่าที่ใจเราได้มา เหินห่างเท่าห้วงเวลาที่ชิดใกล้ กางกั้นด้วยดินแดนไกลแสนไกล เป็นหนึ่งเดียวด้วยสายใจอันบอบบาง ทั้งเพียงพร้อมยอมรับใจกับใจ ให้ด้วยใจต่อใจกระจะกระจ่าง ติดยึดเท่าขณะที่ละวาง ปิติคือภาพร่างของปวดร้าว เป็นทั้งรุ่งอรุณและพลบค่ำ มืดดำดิ่งดับกับสีขาว ความจริงความฝันสั้นกับยาว เยียบหนาวรุ่มร้อนซ่อนเร้น เปิดเผยลับเร้น-เป็นชีวิต ถูก ผิด เหตุ ผล พ้น-เห็น รุ่มรวย ยากไร้ เป็นไม่เป็น ว่างเว้น เต็งเต็มในตัวตน... ไม่ว่ากันนะคะ..
1 กันยายน 2548 16:12 น. - comment id 510601
ขออภัยที่ล่าช้าในไมตรีของทุกท่าน คุณตูน... เจ็บปวดถึงขั้วใน เพิ่งเข้าใจรู้สึกนี้ รักขย่ำกรรมขยี้ เกินกว่าจะทำใจ สงสารหัวใจนัก มาฝากรักกับเจ้าไว้ ตัดบัวยังเหลือใย เธอตัดใจไม่เหลือรอย ใจเอยเคยองอาจ พ่ายพินาศ........ ขอบคุณนะครับคุณตูน
2 กันยายน 2548 14:13 น. - comment id 510945
อย่าสำลักความสุขจนล้นหละน้องแก้วนิดา
2 กันยายน 2548 14:19 น. - comment id 510950
ดั่งรอยเท้าที่เหยียบบนผืนทราย มากความหมายมากมายใต้เท้านั่น... ขอบคุณนะครับน้องแอ็ปเปิ้ล มีแต่ความสุขมากๆนะครับ..
2 กันยายน 2548 14:20 น. - comment id 510952
คุณทิกิ
2 กันยายน 2548 14:24 น. - comment id 510953
ขอบคุณที่แวะมาครับคุณช่อชงโค
2 กันยายน 2548 14:26 น. - comment id 510955
คุณคนเมืองลิง...ขอบคุณสำหรับชาร้อนๆครับ....
2 กันยายน 2548 14:28 น. - comment id 510957
แค่หวังชนะใจตัวเองได้สักวัน ก็ดีใจนักแล้วครับพี่กอกก สบายดีนะครับ ขอบคุณทุกคำ....จากใจ
2 กันยายน 2548 14:30 น. - comment id 510958
คุณครูใหญ่...มิได้เดือดดาลอะไรเลยครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ
2 กันยายน 2548 14:32 น. - comment id 510959
เป็นปีกแห่งมิตรภาพจริงๆเลยครับคุณบินเดี่ยว ..
2 กันยายน 2548 14:34 น. - comment id 510960
งานคงดูขื่นๆไปจริงหละครับคุณอาภาภัส..สบายดีนะครับ ขอบคุณที่มาเยือน
2 กันยายน 2548 14:36 น. - comment id 510961
คุณพระจันทร์เศร้า...ได้สักป๋องก็คงดีครับ...
2 กันยายน 2548 14:51 น. - comment id 510965
แค้นซิครับน้องดิน......
2 กันยายน 2548 14:55 น. - comment id 510970
คุณยังเยาว์ครับ ผมพยายามให้เป็นฉบัง 16 ครับ... ตอนนั่งเขียนงานก้เขียนไปเรื่อยๆครับ เอาความรู้สึกมาจับวางใส่ไว้เท่านั้นเอง ขอบคุณสำหรับน้ำใจนะครับคุณ
2 กันยายน 2548 14:57 น. - comment id 510972
คุณผู้หญิงช่างฝัน ไม่เป็นไรครับ ยินดีทุกครั้งที่คุณมา...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
