เสียงระฆังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว เสียงเจื้อยแจ้วนกกาต่างเรียกขาน แสงมืดมิดแห่งทิวาราตรีกาล เป็นดั่งม่านปิดฉากละครพลัน เมื่อวันก่อนยังมีเธอเคียงคู่ แต่อยู่อยู่เธอไปไกลจากฉัน ดั่งสิ้นเสียงสิ้นแสงแห่งตะวัน ใจไหวหวั่นเธอใยไม่กลับคืน
Sirin 11 ต.ค. 2548 07:39 น. - ID 82227 
1135
1
0
11 ตุลาคม 2548 12:22 น. - comment id 525901
บินมาดูละครครับ...
12 ตุลาคม 2548 13:08 น. - comment id 526364
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไปท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
