:: ตอบ ..คนขี้หึง ::

ไวยากรณ์

                                                     ชมอักษร	
เธออาจมองว่าฉันนั้นขี้หึง
ชอบตะบึงตะบอนงอนเข้าใส่
เพียงได้ยินเธอเอ่ยเผยชื่อใคร
ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ใจร้อนรน
อยากบอกเธอรู้ไว้ใช่งี่เง่า
ตัวฉันเปล่าเอาแต่ใจไร้เหตุผล
แต่เพราะหญิงมากหน้ามาเวียนวน
จึงกลัวเธอซุกซนเผลอสนใจ
อาการที่เธอเห็นเป็นความ "หวั่น"
ด้วยตัวฉันไม่น่ารักสักเท่าไหร่
ผสมรวมความ"หวง" และ "ห่วงใย"
แสดงออกมากไปจนไม่งาม
อาจดูเหมือนว่าฉันนั้นเรื่องมาก
เธอวางตัวลำบากหากหวงห้าม
นั่นไม่ดีนี่ไม่ได้คอยไล่ปราม
เหมือนยุ่มย่ามระแวงแคลงใจกัน 
หากเธอมองจากมุมที่ฉันอยู่
จะล่วงรู้หาใช่ไม่เชื่อมั่น
เธอมีค่ากว่าคำ "คนสำคัญ"
ต้องบอกไหมว่าเพราะฉันนั้น "รักเธอ"


                                                     ไวยากรณ์
ใช่ฉันมองเธอเพียงคนขี้หึง
ทำบึ้งตึ้งบึงงอนตะบอนใส่
หากได้ยินฉันเอ่ยถึงชื่อใคร
โปรดรู้ไว้ไม่มีไร .. เกี่ยวพันเลย
อย่าทำเป็นงี่เง่าไร้เหตุผล
หากหมดความอดทนคงมิเฉย
จะง้อเหรอ  ? ฝันไปเถอะ ใช่อย่างเคย
คงเฉยเมยจะงอนช่างปะไร
อาการที่ฉันเห็นใช่ความ "หวั่น"
ไม่เชื่อฉันแล้วกัน ใช่เรื่องใหญ่
อย่ามาอ้าง ห่วงหวงหรือห่วงใย
บอกอะไรเคยเชื่อไหม ..  ก้อไม่มี
ขอได้ไหมอย่าทำเป็นเรื่องมาก
มายุ่มย่ามห่วงห้ามทุกทุก ที
ทำเกินงามเกินขีดความพอดี
นับจากนี้ พอทีเราจบกัน
หากจักรักใช่รักที่หน้าตา
กริยาวาจา พาสุขสันต์
แต่ตอนนี้ตกนรก "ขุมโลกันต์"
ต้องบอกไหมว่าเพราะฉันนั้น "เกลียดเธอ"