เธอเคยถามเหตุผล
ว่าทำไมฉันถึงทนเธอได้ ในแบบนี้
ทั้งที่เธอเองก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้ชายที่แสนดี
หน้าตาก็แสนเชยแบบนี้..ทำไมฉันต้องทน
    ฉันเองก็เป็นผู้หญิงปากแข็ง...
ไม่กล้าบอกไป เพราะกลัวใจจะสับสน
กลัวว่าจะเผลอใจให้กับใครบางคน
กลัวกับเหตุผล...ของคำว่าผูกพัน
    แต่วันนี้ ... หัวใจฉันมันเริ่มอ่อนแอ
เมื่อคนที่แสนแคร์...ทำให้เริ่มไหวหวั่น
เมื่อเขาก้าวเข้ามา ทำให้ลืมความรักที่เคยให้กัน
แล้วเธอก็ลืม ความผูกพัน ลืมคนร่วมฝันที่เคยมี
     จะบอกว่ารักเธอ จะช้าไปไหม ?
จะบอกว่าเธอที่สุดแล้ว หัวใจของคนทางนี้
จะเป็นไปได้ไหม...คนดี
ว่าเราจะกลับมาตรงนี้...ตรงที่ ที่ เราเคยมีกัน
     ต้องทนฝืน กับคำว่าลา โดยเธอไม่ต้องเอ่ย
ความห่าง คือ คำเฉลย ว่าไม่รักฉัน
คนเจ็บคงมีคนเดียว คือคนที่เธอเคยผูกพัน
ฉันคงมีค่า แค่คนเคยร่วมฝัน
      ที่ไม่เหลือความผูกพัน เอาไว้เลย 				
				
			 
							
						
						3 กุมภาพันธ์ 2549 15:52 น. - comment id 557973
จากบรรทัดฐานของตัวเอง คนปากแข็งมักจะใจอ่อนนะคะ หายไปนาน กลับมา อย่าเพิ่งเศร้านะคะ เพราะว่ารัก คำเดียวนี่แหละค่ะ

 
							
						
						3 กุมภาพันธ์ 2549 15:56 น. - comment id 557974
เพราะว่ารัก... มอบใจภักดิ์...ให้แด่เธอเสมอมั่น แม้ห่างไกลในหนทางยังมีกัน เป็นนิรันดร์...ในรักของสองเรา... เพียงคำนี้คำเดียว *รัก*

 
							
						
						3 กุมภาพันธ์ 2549 16:59 น. - comment id 558001
ถูกต้องขอรับ ถูกต้อง


