เธอเป็นเหมือนฟ้ากว้าง ที่ปล่อยให้ฉันบินอย่างเคว้งคว้างบนทางฝัน เหน็บหนาวเดียวดายภายใต้แสงจันทร์ ร้อนรุ่มด้วยตะวันแผดเผากายา ใจเธอก็เป็นดั่งฟ้ากว้าง ที่ทำให้ฉันต้องอ้างว้าง..หวั่นไหว บิน..บิน..บินเพียงลำพังเรื่อยไป ด้วยไม่รู้เมื่อไหร่จะถึงเส้นขอบใจของเธอ อยากให้เธอเป็นเพียงสายลมอ่อนไหว ช่วยพัดพยุงปีกของฉันให้บินไปยามอ่อนล้า พัดพริ้วไปกับฉันทุกเวลา ยามร้องไห้เธอช่วยพัดน้ำตาให้แห้งไป อยากให้เธอเป็นเพียงแดดอ่อน-อ่อน สบาย - สบายไม่ร้อนไม่หนาว อยากให้เธอเป็นดั่งดาวที่พร่างพราว อยู่เป็นเพื่อนยามที่หัวใจร้าวระบม อยากให้เธอเป็นอะไรก็ได้ แต่ไม่อยากให้เธอเป็นท้องฟ้าเช่นวันนี้ ขอเถอะฉันขอร้องนะคนดี อย่าปล่อยให้ใจดวงนี้ต้องบินเพียงลำพัง
คนมีฝัน 22 ม.ค. 2545 13:55 น. - ID 9236 
806
2
0
22 มกราคม 2545 14:05 น. - comment id 31539
แต่งเพราะจังเลยค่ะ อย่าปล่อยให้ใจโบยบินไป อย่างเหน็ดเหนื่อย มากนักนะ ดูแลมันนิดนึง เป็นกำลังใจให้เพื่อน
22 มกราคม 2545 15:24 น. - comment id 31554
นั่นสิ ฟ้ากับนกจริง ๆ มันห่างไกลกันมากเลย....กลอนเพราะจ้ะ
22 มกราคม 2545 16:03 น. - comment id 31564
คลิกรูปผิดค่ะ...แย่จังเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
