วันใหม่
                            เธอมาหน่ายหายไปในวันหยุด
                            วันที่ฉันนั้นหลุดจากรอยฉาว
                            หลุดพ้นจากเรื่องรักมากเรื่องราว
                            ที่ปวดร้าวเพิ่งผ่านไปไม่เว้นวัน
                หยดน้ำใสไหลลงตรงสองแก้ม
                ดั่งหยดน้ำตามแต่งแต้มแซมโศกศัลย์
                 หยาดพิษรดใจให้จาบัลย์
                หยดด้วยฝันวันศุกร์เศร้าซุกใจ
                             ยิ้มระรื่นตื่นจากฝันคืนวันเสาร์
                              อยากลืมเรื่องเก่าเก่าไม่เอาไหน
                            ฝังความช้ำจำความทุกข์ซุกข้างใน
                           ตั้งต้นใหม่เดินหน้าอย่างท้าทาย
                    ขอเริ่มใหม่อีกสักครั้งดังเคยฝัน
                   เป็นเดิมพันแห่งชีวิตคิดขวนขวาย
                    คอยเตือนจิตสู้ต่อไปทั้งใจกาย
                   เพิ่มคุณค่าในความหมายให้กับจันทร์
                                 จะเป็นฟ้าคอยประคองป้องเธอไว้
                                      พิทักษ์ภัยทุกทางสร้างสายฝัน
                                 สองมือโอบกอดเธอไว้ในนิรันดร์
                                ขอรักมั่นคนใหม่ไม่ผันแปร
                                               ลุงรอง				
				
			25 สิงหาคม 2549 22:50 น. - comment id 601350
แวะมาอ่านค่ะ ได้อ่านแล้วนึกถึงกลอนที่ตัวเองแต่งค่ะเหมือนได้เข้าไปอยู่ในทุกบทที่ลุงรองแต่งเลยค่ะ

27 สิงหาคม 2549 10:43 น. - comment id 601625
เข้ามาขอความคุ้มครองจากลุงรองค่ะ

27 สิงหาคม 2549 13:50 น. - comment id 601694

28 สิงหาคม 2549 10:45 น. - comment id 601841
ขอขอบคุณ  คนแวะเวียน  เปลี่ยนมายี่ยม
ด้วยว่าเจียม  ด้อยค่า  กว่าใครเขา
คุณแม่มด  ใจดีด้วย  ช่วยบรรเทา
\"ดอกบัว\" เข้า  มาพ้อ   ขอคุ้มครอง
ธรรมาภิวัฏ  มีน้ำใจ  ให้กุหลาบ
ลุงซึ้งทราบ  ดีใจ  คลายหม่นหมอง
ขอขอบคุณ  มิตรทั่วแคว้น  ดินแดนทอง
ขอสนอง  หากเสนอ  เจอทักกัน
                                ลุงรอง
							
							