นั่งดูฝนจากฟ้าริมหน้าต่าง ความอ้างว้างความเหงาเข้ามาถึง ภาพอดีตกรีดใจให้คำนึง ยังคิดถึงวันนั้นฉันมีเธอ หากฉันย้อนเวลากลับมาได้ ฉันอยากให้วันนี้มีเธอเสมอ แต่เป็นได้แค่ฝันฉันละเมอ รู้ว่าเธอไม่มีวันหันกลับมา รู้ทั้งรู้ว่ารักแล้วต้องช้ำ ยังถลำรักหวงบ่วงเสน่ห์หา รู้ทั้งรู้ภาพที่เห็นนั้นลวงตา รู้ทั้งรู้อีกไม่ช้าเธอจากไป รู้ยังรั้นหวั่นไหวไม่เข้าเรื่อง ใจไม่เชื่องดื้อดึงจึงร้องไห้ สมน้ำหน้าตัวเองอย่างสะใจ เอาชนะใครใครแพ้ใจตน เป็นดังฝนพรั่งพรูลงสู่หล้า เหมือนน้ำตาหลั่งไหลไร้เหตุผล จะให้น้ำไหลกลับก็อับจน เหมือนกับคนจากไปไม่หวนคืน...
White roses 23 ก.ย. 2549 23:43 น. - ID 93275 
1182
7
0
25 กันยายน 2549 21:39 น. - comment id 528110
คุณ.คิคุคิคุ.. เอ....เก่งเว่อร์ดีจัง..เอ่อ..ชมหรือต่อว่ากันคะเนี่ย... กลอนนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงจากชีวิตของกุหลาบ ค่ะ..
25 กันยายน 2549 21:36 น. - comment id 528132
คุณเพียงพลิ้ว.. ขอบคุณค่ะสำหรับกำงัลใจค่ะ...ซึ้ง..
24 กันยายน 2549 00:02 น. - comment id 608754
เศร้าค่ะ คิดถึงเพลง ทิ้งๆกันไปฉันคงจะหลงลืมเธอสักวัน กว่าวันนั้น ใจคงร้าวรน จนทนไม่ไหว ใช่ว่าเธอ ไม่มีความหมาย ใช่ว่าฉัน ไม่มีเยื่อใย ใช่ว่าใจฉันตัดเธอได้ ง่ายดายเสียหน่อย ...................... ...................... อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน อะไรหรือที่ฉันขาดไป บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
24 กันยายน 2549 00:05 น. - comment id 608756
อันความรักมักมีเหตุสังเกตได้ หนึ่งต้องใช่คู่กันผูกพันยิ่ง ถึงจะร้างห่างไกลไม่ได้พิง ก็ไม่ทิ้งห่างกันเหมือนวันคืน ชื่นอุราทุกครั้งเมื่อนั่งคิด เคยหงุดหงิดมิตรแท้แก้ให้ฟื้น กันและกันคำนี้ที่หยัดยืน ยังระรื่นหอมหวลชวนเชยชม ดมกลิ่นดอกกุหลาบนึกภาพเขา โอ้ตัวเราหนาวเหน็บเก็บใจข่ม เพียงแค่นี้ก็สุขไม่ทุกข์ตรม เอาสายลมห่มกายผ่อนคลายพอ ก็เป็นได้แค่ไหนให้รับรู้ ปิดประตูใส่กลอนถอนใจหนอ กับคำว่า\"พอเพียงเลี้ยงใจรอ\" อย่าเพิ่งท้อฝ่อจิตคิดไปเอง...
24 กันยายน 2549 00:31 น. - comment id 608759
คุณ..เฌอมาลย์.. คนถูกทอดทิ้งก็เป็นเช่นนี้แหละค่ะ....
24 กันยายน 2549 00:31 น. - comment id 608760
คุณ..เพิ่งหัดแต่งกลอน.. ยินสำนวนบทกลอนย้อนให้คิด ถึงมิ่งมิตรคนหนึ่งซึ่งห่างหาย สำนวนกลอนเธอนั้นช่างคลับคล้าย ยังจำได้ติดตรึงซึ้งดวงมาลย์ เคยต่อกลอนกับเขาทุกคราวครั้ง เหมือนเคยนั่งส่งอีเมล์และข่าวสาร สำนวนกลอนเธอกับเขาช่างคล้ายกัน ภาษาสานต์สำนวนกลอนออดอ้อนใจ ดอกกุหลาบดอกนี้ใช่สวยเด่น เพียงแค่เห็นภายนอกว่าสวยใส อาจจะไม่ได้เป็นเหมือนดังใจ คงเป็นได้แค่ดอกไม้ไกลสายตา.. สำนวนของคุณคล้ายเพื่อนของกุหลาบมากค่ะ ทำให้คิดถึงเขาน่ะค่ะ.
24 กันยายน 2549 07:49 น. - comment id 608770
นั่งดูฝน หล่นจากฟ้า ริมหน้าต่าง รู้ไหมนาง เราส่งใจ ไปกับฝน ภาพอดีต ทรมาน ใจเหลือทน อย่าไปสน ภาพอดีต ที่กรีดใจ ถ้าย้อนกลับ เวลา มาหาได้ เธอนั้นไซร้ ไม่ประสบ พบคนใหม่ แล้วผมล่ะ จะมีรัก ได้ยังไง แล้วหัวใจ ผมจะไว้ ที่ไหนกัน รู้ว่ารัก ทั้งรัก แต่ต้องช้ำ แต่ผมก็ ถลำใจ ไปแล้วนั่น ถึงแม้เรา เป็นแค่คน ที่ไกลกัน แต่ใจนั้น ผูกพันเธอ ทุกนาที ผมยังรั้น ปล่อยใจ ไม่เข้าเรื่อง ยังยื้อเยื่อง ยึกยัก อยากรักนี่ บ่วงเสน่หา คล้องใจ ทำไงดี อันตัวพี่ สมน้ำหน้า ด่าตัวเอง ยามเมื่อฝน พรั่งพรู ลงสู่หล้า ไม่รอช้า ลอยรักไป ให้ถูกเผง ให้น้ำพา หัวใจ ไปหาเอง ความวังเวง วนเวียนมา หาอีกที
24 กันยายน 2549 12:49 น. - comment id 608802
นั่งดูฝนจากฟ้าริมหน้าต่าง ความอ้างว้างไหลบ่ามาทับถม เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างกลางสายลม หยิบผ้าห่มคลุมโปรงโคงตัวแอบ แนบใกล้ชิดหน้าต่างพล่างเม่อมอง ฟ้ายิ่งร้องคลุ้มคลั่งดังแปล๊บแปล๊บ นึกอดีตผ่านมาเหมือนฟ้าแรบ ช่างเจ็บแสบปวดร้าวเหน็บหนาวใจ \"ใครหนอใคร\"จะมาเยียวยาบ้าง ความอ้างว้างรุมเร้าแผดเผาไหม้ ช่วง\"ปลายฝนต้นหนาว\"แสนยาวไกล นอนเป็นไข้ดวงมาลย์มานานนม ข่มขื่นใจตัวเองเร่งเร็วรี่ อยากจะมีพี่ชายคล้ายผ้าห่ม มาเคียงคู่ชีวิตปิดรอยปม ให้สาสมบ่มรักปักใจรอ ขอเมตตาจากฟ้านำพาช่วย จงอำนวยอวยชัยให้หายท้อ กับชีวิตผิดหวังนั่งเฝ้ารอ ได้หัวเร่อ\"พอเพียงล่อเลี้ยงใจ..
24 กันยายน 2549 13:07 น. - comment id 608805
24 กันยายน 2549 13:51 น. - comment id 608809
24 กันยายน 2549 16:52 น. - comment id 608824
คุณ..คนบนเกาะ ขึ้นมาแล้วพี่ ตัวน้องนี้ขึ้นมาสาย ทำของเพิ่มขึ้นไง วันนี้ไซร้ขายดิบดี เมื่อคืนก็ช้าหน่อย จึงต้องปล่อยใช่หลีกหนี สวดมนต์สมาธิ เทศกาลงานสาร์ทไทย อุทิศให้พ่อแม่ ญาติพี่น้องที่ล้วนตาย ผลบุญส่งถึงไป พวกท่านไซร้คงรอคอย สมาธิสามชั่วโมง แล้วส่งตรงให้ท่านหน่อย ปวดขาแทบเป็นง่อย ไม่ท้อถอยกตัญูญู ขึ้นมาตอนสองยาม จึงได้เปิดเวปไซท์ดู เพื่อน..พี่...ล้วนไม่อยู่ คงคุดคู้คลุมโปงนอน ขอบคุณที่ห่วงใย น้องสบายเหมือนครั้งก่อน ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อน ขอตอบกลอนของ..พี่ชาย
24 กันยายน 2549 17:08 น. - comment id 608826
ส.สายเนตร.. สามคืนนั้นไม่ว่าง ใช่เหินห่างเธอหรอกหนา ฉันรู้ทุกเวลา เธอนั่นหนาเฝ้ารอคอย อย่าน้อยใจเลยนะ ขอเธออย่านั่งเหงาหงอย เห็นเธอนั่งใจลอย ฉันก็พลอยเผลอทุกข์ใจ เมื่อคืนส่งเพลงมา ฉันนั้นยังรับไม่ได้ วันนี้ส่งมาใหม่ จะได้ไหมเธอจ๋าเธอ สำนวนกลอนยินแต่แรก เธอว่าแปลกไหมเล่าเออ จำได้ว่าเป็นเธอ นึกเสมออยู่ในใจ ถึงเปลี่ยนร้อย..พัน..ชื่อ ฉันนั้นหรือยังจำได้ สำนวนออดอ้อนใจ จะมีใครเธอนั่นเอง... สวัสดีอีกครั้งค่ะ..ส......
24 กันยายน 2549 17:13 น. - comment id 608828
คุณ..เฌอมาลย์.. อย่าเศร้าไปเลยค่ะ...มีรักก็ต้องมีจาก มีพรากก็ต้องมีเจอค่ะ...
25 กันยายน 2549 08:11 น. - comment id 608929
ยิ่งมองสายฝน ยิ่งคิดถึงค่ะ
25 กันยายน 2549 18:46 น. - comment id 609085
เพราะมากๆคะ ขอคำนับให้เลยและเป็นกลอนรักที่เหมือนอกหัก
เป็นแนวที่ฉันชอบอยู่แล้ว
แต่ในกลอนรักนี้ก็มีหวานซึ้งอยุ่บ้าง
และมันก็ตรงกับชีวิตของฉันมากเพราะกำลัง in love
แต่บางตอนก็ซึ้งกินใจดี
เก่งเว่อร์ดีจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
