วันวานที่ผ่าน.จำได้ไหม
รอยยิ้มจริงใจ.แบบนั้น
ความรู้สึกดีดี.ที่เคยมีให้กัน
สบตา..แบบนั้น.เช่นเคย
วันนี้เหมือนคน..แปลกหน้า
เดินผ่านผ่านตา.ไปเฉยเฉย
อยากหันไปทักทาย.สวัสดีคนคุ้นเคย
แต่เห็นแววตาที่เฉยเมย.เดินผ่าน.เลยไป
นั่งหน้าคอมเห็นคนคุ้น.ออนเอ็ม
พิมพ์คำว่าเป็นไงบ้าง.สบายดีไหม
กดเซ็นด์ไม่ลง.ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร
แล้วเธอก็ออฟไลน์.ปล่อยให้ใครเสียน้ำตา
ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว.พอที
รู้ตัวดีว่าเป็นเพียงคนแปลกหน้า
ช่องว่างตรงนี้ก็คงต้องปล่อยไป.ตามวันเวลา
อยากนอนหลับโดยไม่มีน้ำตา.จากคนแปลกหน้า
----ที่คุ้นเคย----
คงเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกัน
เท่านั้นเอง
10 มกราคม 2550 21:48 น. - comment id 645083
จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ คนแปลกหน้ามีตั้งมากมาย แต่คงไม่ร้ายไปกว่า คนหน้าแปลก หรอกนะ ฮิฮิ

11 มกราคม 2550 08:37 น. - comment id 645151
คนแปลกหน้าพามาคุ้นเคย แล้วทำเฉยเมินไปไกลห่าง ความสัมพันธ์นั้นเริ่มเลือนลาง ไม่แตกต่างกับวันไม่รู้จักกัน

11 มกราคม 2550 10:05 น. - comment id 645170
ภายใต้ใบหน้าสงบนิ่ง ... ซ่อนความจริงมากมายรู้ไหม สะกดคำว่า "รัก" และ "ห่วงใย" อยู่ส่วนลึกในใจไม่กล้าเอ่ยคำ ทำเย็นชาเพื่อกลบเกลื่อนแววตา เก็บจาวายังไม่อยากจะเพ้อพร่ำ สักวันหนึ่งเธอคงรู้เหตุผลที่ฉันทำ หาใช่ว่าใจดำแต่ฉันจำเป็น.......

12 มกราคม 2550 10:35 น. - comment id 645518
วันเวลาอาจผ่ายเลย คนคุ้นเคยกลายแปลกหน้า แต่ลึกไปในแววตา ความห่วงหา ยังเช่นเดิม เชื่อว่า ยังไงก็ต้องคุ้นใจกันบ้างนะคะ ดีใจ ที่คนเพื่อนนามปากกาเดิม ๆ มาแต่งกลอนจ๊ะ ยังจำกันได้บ้างไหมนะ

23 มกราคม 2550 10:55 น. - comment id 648720
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่า... เธอไม่ได้ร้องให้คนเดียว เธอไม่ได้ปล่าวเปรียวเหว่หว้า มองดูดีๆยังมีอีกคนที่คอยอยู่ข้างๆตลอดมา ที่พร้อมจะอยู่คอมเช็ดน้ำตาเมื่อเทอเสียใจ อยู่ข้างๆเทอตรงนี้ น้องสาวคนนี้จาคอมเปงกำลังใจให้ เมื่อเทอร้องให้ไม่มีกำลังใจ ให้เทอจำไว้ว่ายังมีฉันที่รักเทอก้อเป็นแค่คนไม่พิเศษ
โอ้วพร้าเจ้าแต่งได้ไงว้าห่าๆ
