๏ ไยหมางเมินเหินห่างระคางขุ่น มาโกรธกรุ่นเกลียดพี่ฉะนี้ไฉน เจ้าอึดอัดขัดเคืองด้วยเรื่องใด เฉลยให้พี่เห็นประเด็นความ เจ้าเง้างอนค้อนควักกระอักกระอ่วน พี่ปั่นป่วนใจนักจะทักจะถาม รอนร้อนรนล้นระกำทุกย่ำทุกยาม หรือปล่อยความรักจบกระทบกระเทือน มีแต่เจ้าเท่านี้ที่จะช่วย เอื้ออำนวยน้ำใจไม่เชือดเฉือน ใดไหนพลาดอาจพลั้งรั้งตนเตือน เป็นเสมือนมิตรสมัครรักไมตรี อย่าหมางเมินเหินห่างระคางแค้น อย่าคลอนแคลนคิดแคลงแหนงหน่ายหนี ใดไหนข้องหมองไหม้ในฤดี จงได้ชี้ช่วยเป่าบรรเทาคลาย ๚
วฤก 31 ม.ค. 2545 17:31 น. - ID 9770 
863
3
0
31 มกราคม 2545 19:00 น. - comment id 33021
นั่นสิคะไม่เห็นกลอนคุณวฤกบ่อยเหมือนแต่ก่อนเลย ว่าแต่กลอนบทนี้ ง้อ พี่ผู้หญิงใช่รึเปล่าค่ะ
31 มกราคม 2545 21:11 น. - comment id 33054
สวัสดีครับ คุณคะน้า ... ขอบคุณมากที่มาแวะอ่าน ง่ากลอนนี้ไม่ใช่ง้อใครหรอกครับ หมู่นี้ไม่รู้จะเขียนอะไรดี ..เลยเขียนกลอนเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ครับ
31 มกราคม 2545 23:58 น. - comment id 33095
อย่างนี้ ต้องเรียกว่า เดินเรื่อยเปื่อย ไปง้อใคร เอ... แต่ว่า ง้อใครดีเอ่ย
1 กุมภาพันธ์ 2545 04:15 น. - comment id 33152
ขอเอาไปง้อสาวนะ... แหะๆ
1 กุมภาพันธ์ 2545 13:17 น. - comment id 33230
เอ....สงวนลิขสิทธิ์หรือเปล่าค่ะจะได้ขอยืมเหมือนพี่เก๋บ้างยืมไปง้อพี่ชายคนดีอ่ะค่ะเมื่อคืนเพิ่งทะเลาะกันเรื่องงานอ่ะ เหนื่อยจังเลย
2 กุมภาพันธ์ 2545 17:04 น. - comment id 33478
ผ่านมาอ่านง้อ แต่ไม่ขอเอาไปง้อใคร ไม่เป็นไรนะคะ
2 กุมภาพันธ์ 2545 18:38 น. - comment id 33493
หน้าส่วนตัว
อุ๊ย...ใจอ่อน กระทันหัน {' - '}~
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
