๐๐๐มองแสงทองส่องฟ้าลาลับล่วง สุริยาเต็มดวงล่วงลับหาย ความสว่างเริ่มสูญสิ้นมลาย แสงกลับกลายจากสว่างต่างมืดมิด ๐๐๐นั่งมองฟ้าเดียวดายยามใกล้ค่ำ แสงลอยต่ำลาลับดับสนิท ยังเหลืออยู่เพียงห้วงแห่งความคิด ที่ยังติดปีกถอยลอยล่องไป ๐๐๐ในยามนี้ตัวเราสุดเหงานัก ห้วงแห่งรักดับดิ้นสิ้นจากใจ รักถอยห่างร้างลาหนีมาไกล เกินจะไขว่หรือคว้ามาเหมือนเดิม ๐๐๐ไม่เป็นไรใจเราที่เศร้าตรม คงขื่นขมเท่านี้ไม่มีเพิ่ม ไม่มีใครที่ไหนมาซ้ำเติม อาจจะเริ่มต้นใหม่ในพรุ่งนี้…
สนสามใบ 27 ม.ค. 2550 14:00 น. - ID 97709 
958
0
0
27 มกราคม 2550 15:44 น. - comment id 649948
+++ความเหงาคือเพื่อนแท้คราแพ้รัก ความเศร้าปักคาใจให้สิ้นหวัง ยามสายันต์..คราใด..ไร้พลัง ทิ้งความหลัง..ให้ฉัน..ฝันเดียวดาย +++เมื่อสิ้นแสงสนธยาฟ้าสลด สุดรันทดยิ่งนักรักสลาย อีกกี่..ทิวาราตรที่เศร้าคลาย รอจนตาย..ไหมหนอ..รอรักคืน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
