ปราณรวี

24 กุมภาพันธ์ 2550 03:10 น. - comment id 662045

เป็นนางฟ้าฯ น่ารัก เสียนักหนา
ใยโศกา อาลัย ในไหลหลง
ปล่อยความช้ำ ระกำใจ ให้ไหลลง
ล่องลอยส่ง ลงทะเล เร่ทิ้งไป..........

เป็นนางฟ้าฯ คนเดิมนี่แระน่ารักแล้วจ้า 

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

24 กุมภาพันธ์ 2550 06:37 น. - comment id 662072

whitelily

24 กุมภาพันธ์ 2550 11:07 น. - comment id 662156

จ่าโปน = โจรป่า

24 กุมภาพันธ์ 2550 13:01 น. - comment id 662198

เพียงรู้จักตัวเอง คือธรรมอันประเสริฐแล้ว

4444

24 กุมภาพันธ์ 2550 16:19 น. - comment id 662258

เดิมหรือไม...อยู่ที่ใจ...เรานึกคิด
อย่ายึดติด...ที่นึกคิด...ดีไหมหนอ
สุขที่ใจ...กายสบาย...นั้นคงพอ
แล้วเดินต่อ...มุ่งหน้าไป...ใจฝ่าฟัน
หากเป็นจริง...ก็จะสุข...อย่างที่ว่า
ปราถนา...ให้ได้ดัง...ใจที่หวัง
แต่ถ้าพลิก...ลมเปลี่ยนทิศ...เป็นพลัง
อย่าสิ้นหวัง...ต้องเดินหน้า...ก้าวต่อไป......

ช็อกโกแล็ต

24 กุมภาพันธ์ 2550 20:41 น. - comment id 662287

ขอให้เป็นแค่กลอนที่แต่ง*เล่นๆ*จริงๆนะคะพี่นางฟ้า

เพราะมากมายเลยค่ะ

นี่ถ้านัสเศร้าคงเพราะกว่านี้เป็นเท่าตัวว  อิอิ

แต่ตอนนี้นู๋เครียดดด TT^TT

สอบบบคร๊าบบบบ

คิดถึงนะคะ.. 

**พาฝัน**

25 กุมภาพันธ์ 2550 05:04 น. - comment id 662363

i like this poem a lot lot lottttt

TT^T

just like me

this situationnn 

miss you ka, P' NANG  FAH

ไอดิน...กลิ่นฝุ่น

25 กุมภาพันธ์ 2550 09:22 น. - comment id 662405

เมื่อก่อนก็อยุ่คนเดียวยังอยู่ได้เลย
แต่วันนี่ไม่มีเธออย่างเคย
ทำไมมันเศร้าจังอ่ะ


แวะมาค่ะ......เศร้า