จะภักดีอยู่ใยหากไร้รัก คนอื่นจักดูหมิ่นสิ้นศักดิ์ศรี เราก็หญิงคนหนึ่งในปฐพี แผ่นดินนี้หาไร้ชายที่พึงเชย เลิกตรมเถิดนะตัวเราอย่าเศร้าหมอง เขาไม่ปองเราร่วมเรียงเคียงเขนย อย่าครวญคร่ำพร่ำรำพันถึงเขาเลย หาใช่เป็นคู่เชยเจ้าเศร้าไปใย หากตัดใจไม่ขาดอาจต้องเจ็บ จะหนาวเหน็บจิตหมองไม่ผ่องใส ลืมเถิดหนาอย่ารานร้าวเฝ้าอาลัย จารจำไว้คนไร้ค่าหาควรปอง หญิงรพี
bananaleaf 26 ก.พ. 2550 20:00 น. - ID 99095 
847
3
0
26 กุมภาพันธ์ 2550 20:10 น. - comment id 662932
ยิ่งอยากลืม ยิ่งเจ็บ ยิ่งจำ .... ปล่อยให้มันเลยผ่านไปกับกาลเวลา แล้วสักวัน ... มันก็จะจางไปเอง อยากร้องก็ไห้ให้พอ เอมจะอยู่ข้างข้างนะ ฉันก็เคยรู้สึกเช่นกัน
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:32 น. - comment id 663098
อยากลบรอยอาลัยให้หมดสิ้น น้ำตารินล้างใจก็ไม่หาย อดีตรักปักอุราน่าเสียดาย รักเหมือนสายลมหวานพัดผ่านเลย ใจเอยใจเหนื่อยนักกับรักนี้ ยากเต็มทีจะลืมคำเคยพร่ำเอ่ย รู้ทั้งรู้ต่อไปไม่เหมือนเคย ใจไม่เฉย...ทรมานกับการลา ไว้ทำได้จะมาบอกนะคะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 11:05 น. - comment id 663185
28 กุมภาพันธ์ 2550 14:10 น. - comment id 663499
ขอบคุณมากค่ะคุณทะเลใจที่แวะมาให้กำลังใจเกือบทุกครั้งที่รพีแต่งกลอน..ขอให้สวยวันสวยคืนนะคะ
28 กุมภาพันธ์ 2550 14:12 น. - comment id 663500
คุณเพียงพลิ้ว รู้ว่ามันยากที่จะทำใจ..แต่คิดว่าเมื่อเวลาผ่านไปอะไร ๆ ก็คงจะดีขึ้นเองแหละค่ะ.. ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ ๆ ค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2550 14:12 น. - comment id 663501
คุณตะวันดวงเดิม ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ..
28 กุมภาพันธ์ 2550 14:14 น. - comment id 663502
คุณเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย ขอบพระคุณในความห่วงใย..และยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..
27 กุมภาพันธ์ 2550 22:14 น. - comment id 663644
ตัดไม่ได้อย่าไปตัด หาเรื่องอืนคิด หาสิ่งอื่นทำ แม้ใจยังจำ แต่ใจก็ไม่ว่างงาน แม้จะเต้นแบบช้ำๆ ก็ดีกว่าระกำในบ่อน้ำตา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
