รักเอ๋ยรักเร่
รักรวนเรเร่ร้างเหมือนห่างหาย
เจ็บระทมขมใจในหญิงชาย
พิษเล่ห์ร้ายรุมเร้าแผดเผาทรวง
ใครตระหนักรักเล่ห์ร้ายพ่ายรักเร่
ต่างหันเหหัวใจใคร่แหนหวง
มิยอมเจ็บเหน็บช้ำคำหลอกลวง
และตกบ่วงห้วงเหวหนักรักเร่เอย.
3 มีนาคม 2550 04:03 น. - comment id 665078
เพราะรักเร่ เล่ห์ร้างรัก มาหักหาย เจ็บเจียนตาย ถ้าหลงคำ ที่พร่ำหวาน เพราะรักลวง จึงทดท้อ ทรมา โศกโศกา เมื่อรักขม ระทมทรวงเศร้าจริง ๆ

2 มีนาคม 2550 21:58 น. - comment id 665206
แต่งกลอนเพราะมาก ๆ เลยนะคะคนดี..หญิงรพีชอบอ่านกลอนคุณมาก ๆ
รักเอ๋ยรักร้าง มาเหินห่างพังพินสิ้นสุขสม ติดบ่วงรักหนักอุราพาระทม ต้องตรอมตรมขมใจไม่เว้นวัน กามเทพพิโรธโกรธใครหรือ ใยจึงเยื้อคนรักพรากจากใจฉัน ให้รู้จักแต่มิให้รู้ใจกัน โอ้ตัวฉันช้ำตอนแก่แย่เลยเรา จะมีใครเห็นใจหญิงแก่ ๆ อย่างรพีบ้างไหมน๊า!

3 มีนาคม 2550 05:40 น. - comment id 665243
ขอบคุณค่ะคุณหญิงรพี..........
ด้วยรักร้างห่างไปใจก็เจ็บ ทั้งหนาวเหน็บตรอมตรมรสขมขื่น ต้องทนทุกข์ใจช้ำข่มกล้ำกลืน หลับและตื่นมีน้ำตามาปลอบใจ.

3 มีนาคม 2550 05:44 น. - comment id 665244
คุณปราณรวี............
ด้วยรักเร่เล่ห์ร้างสร้างรอยแผล เจ็บย่ำแย่แผลพิษรักติดเชื้อ มีหมอใจใดเล่าเฝ้าจุนเจือ ให้น้ำเกลือเยื่อใจแข็งแกร่งดังเดิม.

4 มีนาคม 2550 02:43 น. - comment id 665535
ดอกรักเร่เร่ร้างรักน่าใจหาย เร่รักชายจ่ายแจกหญิงชวนให้ฝัน แต่รักเร่เร่รักใคร่ใจแปรผัน มิสุขสันต์รักเร่เรื่อยตรมอุรา

4 มีนาคม 2550 08:59 น. - comment id 665574
คุณเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย........
ดอกรักเร่ใช่เร่รักหักอกหนาว แต่รักร้าวเพราะร้างเล่ห์เสน่หา ใจไหวอ่อนกร่อนลวงบ่วงมายา มีน้ำตาเป็นมาลัยใส่โบทอง.
