เมื่อถึงคราว ที่น้อง ต้องร้องให้ เขาทิ้งไป เป็นอื่น จึงขื่นขม ทุกคืนค่ำ ร่ำให้ ใจระทม ต้องทนข่ม จิตให้ คลายน้ำตา เมื่อก่อนเคย ห่วงใย ใส่ใจเรา ตอนนี้เขา เปลี่ยนไป ไม่มาหา ไม่มีเหลือ เยื่อใย ไร้เมตตา ลืมเวลา เก่าเก่า เราได้ลง ทนอยู่อย่าง คนไร้ ในวิญญาณ ทรมาน จนใจ พิศวง ไม่น่าเชื่อ ความรัก จมปลักพง ได้แต่ส่ง สายน้ำ ฉ่ำดวงตา ต่อจากนี้ ไม่มี เขาเคียงข้าง บนเส้นทาง ไร้แสง แห่งเวหา ไม่มีดาว พราวพร่าง กลางพสุธา บนท้องฟ้า มืดมิด เหมือนจิตใจ แม้สายลม ยังคง พัดแผ่วพลิ้ว ใบไม้ปลิว ลอยท่อง ธาราใส ธรรมชาติ ป่าเขา ลำเนาไพร ยังคงไว้ เช่นแต่ก่อน ตอนคบกัน ความรู้สึก นึกคิด ผิดจากก่อน เมื่อถูกสอน บทเรียน เปลี่ยนทางฝัน เหลือแต่ความ โศกเศร้า เราจาบัลย์ เมื่อถึงวัน เขาลา ไม่อาลัย จึงอยู่อย่าง แค่คน ที่แพ้พ่าย ถูกทำลาย ใจจน พ้นสดใส จมอยู่กับ ความหมอง ครองหทัย หมดเยื่อใย จากเขา เราซานซม วันเวลา จะช่วย ได้หรือไม่ อยากฟื้นใจ กลับคืน ลืมขื่นขม อยากจะหาย คลายเหงา เศร้าระทม ไม่อยากตรม อยู่กับ สายน้ำตา ๚ะ๛
หิ่งห้อยน้อยใจ 16 มี.ค. 2550 11:24 น. - ID 99867 
991
0
0
16 มีนาคม 2550 17:01 น. - comment id 671789
วันเวลาช่วยได้ค่ะ
18 มีนาคม 2550 17:29 น. - comment id 672476
สวัสดีเจ้า คุณเพียงพลิ้ว ^_^ จะรอ...... จนกว่า........จะถึง.......วันนั้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
