> คือความจริง ที่ใครใคร ไม่อยากพบ
คือจุดจบ ที่ใครใคร ไม่อยากเห็น
คือความทุกข์ ความลำบาก ความยากเย็น
ก่อให้เป็น ความเศร้า...ร้าวฤดี
> คนนั่งอยู่ แถวหน้า ต้องลาลับ
เลื่อนขยับ คนแถวหลัง นั่งแทนที่
คนทุกคนไม่เว้น กฎเกณฑ์นี้
จะต้องมี ต้องผ่าน กันทุกคน
> สัจธรรม อมตะ องค์พระพุทธ
มวลมนุษย์ ล้วนมีกรรม ตามเหตุผล
ต้องดับดิ้น สิ้นสลาย วางวายชนม์
รู้ทั้งรู้ ลูกฝืนทน หม่นหมองจินต์
> เพลงชีวิต กำหนด บทสุดท้าย
คือบทเพลง แห่งความตาย มลายสิ้น
พญาโศก กังวานมา..กล่อมฟ้าดิน
พรากชีวิน ที่โยงใย ให้ขาดกัน
> สายเลือดแห่ง แม่-ลูก เคยผูกจิต
แต่บัดนี้ สายโลหิต ถูกปิดกั้น
ฟ้าพรากแม่ จากไป ไกลนิรันดร์
ลูกเสียขวัญ หลั่งน้ำตา สุดอาวรณ์
> ความทรงจำ คุณความดี ชีวิตหนึ่ง
ลูกซาบซึ้ง ถ้อยคำ แม่พร่ำสอน
ทุกทุกสิ่ง ทุกทุกอย่าง เหมือนดั่งพร
ด้วยอาทร ด้วยความรัก ประจักษ์ใจ
> วอนองค์เทพ เสพสวรรค์ เปิดม่านฟ้า
รับรู้จิต เจตนา ส่งมาให้
ขอวิญญาณ แม่กาบแก้ว แพรวพิไล
สถิตใน ทิพย์สถาน พิมานเทอญ
           ด้วยรักและอาลัยยิ่ง
                  ลูกต้อม				
				
			26 กุมภาพันธ์ 2551 13:39 น. - comment id 827029
ไม่ทราบคุณแม่กาบแก้วคือใคร แต่พิมก็ขอร่วมไว้อาลัยด้วยคะขอให้ท่านไปสู่สรวงสรรค์นะคะ

27 กุมภาพันธ์ 2551 07:36 น. - comment id 827213
บทกวีบทนี้ เขียนโดย คุณพี่กวี ซีม่า ผู้เป็นทั้งพี่และเพื่อนร่วมงานของครูต้อม ครูต้อม ไหว้วานให้คุณพี่กวี ซีม่า เขียนบทกวีอาลัยคุณแม่กาบแก้ว ซึ่งเป็นมารดาของครูต้อมเอง ครูต้อมขอกราบขอบคุณ คุณพี่กวี ซีม่า ไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ส่วนน้ำใจไมตรีจิตของคุณพิมญดา นั้น ครอบครัวชัยเดชะ จักจารึกไว้นิรันดร์ ขอบคุณ อีกครั้งค่ะ

27 กุมภาพันธ์ 2551 13:09 น. - comment id 827327
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ คุณครูต้อม เข้มแข็งนะคะ ผู้ที่ล่วงหน้าไปก่อนรอคอยพวกที่กำลังจะตามไป ค่ะ

4 มีนาคม 2551 10:20 น. - comment id 829151
แม่เจ็ง ของฉันก็เพิ่งจากไปเมื่อ 10 ก.พ 51 ที่ผ่านมา เสียใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ ขอร่วมอาลัยคุณแม่กาบแก้ว ด้วยค่ะ

19 มิถุนายน 2554 13:28 น. - comment id 1199769
ขออนุญาตนำบทกลอนนี้ไปใช้ในงานศพคุณยายนะคะ
