สวรรค์บ้านนา(2)

อนงค์นาง

พาแม่ไปในโรงเรียนมิตรภาพ
คุณครูทราบประสงค์จำนงหมาย
โครงการถักพรมห่มน้องห่มกาย
สำเร็จได้ด้วยใจให้ศรัทธา
สายตาของเด็กน้อยร้อยความฝัน
ประกายอันใสซื่อคือเด็กหนา
ขอบคุณครูไทยที่มีเมตตา
แม้เหนื่อยล้าเพียงใดใจฝ่าฟัน
เราถักทอช่วยกันสานฝันด้วย
จะจนรวยไม่แบ่งหรือแข่งขัน
อาชีพใดไม่เห็นเป็นสำคัญ
เพราะใจนั้นกรุณาและปราณี

ทำขนมถั่วแปบกับ บัวลอยเผือกไปเลี้ยงขอบคุณ
ที่สมาชิกของโบสถ์ได้มีโอกาสร่วมทำบุญด้วยกัน

โอกาสหน้าฟ้าใหม่ได้คืนถิ่น
ดั่งนกบินคืนรัังหวังสุขศรี
คืนสู่เหย้าบ้านเกิดเถิดคนดี
ทำหน้าที่ของตนชนชาวไทย
สถานีตำรวจภูธรตำบล

ร้านค้าและตลาด หน้าสถานีตำรวจฯ

โรงเรียนมิตรภาพ ระดับประถมศึกษา(ที่บ้านเกิด)

พาแม่ไปแจกผ้าพันคอที่ช่วยกันถัก
 บางคนก็ซื้อแบบสำเร็จรูป แล้วแต่ศรัทธา 

มอบทุนอาหารกลางวันให้นักเรียน (เงินเล็กน้อยส่วนตัวค่ะ)

ตอนเป็นนักศึกษา ชอบฟ้อนรำค่ะ ตอนเป็นครูที่ร้อยเอ็ด ได้มีโอกาสสอนนาฎศิลป์ นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ประทับใจในชีวิต

 ตอนนี้เป็นลูกศิษย์เรียนนาฏศิลป์กับครูท่านนี้ที่วัดไทยในนิวยอร์ค

วางแผนจะกลับไปเป็นครูอาสา ทอผ้าไหม เป็นชาวนา อยู่ที่บ้านเกิดค่ะ