ใครกัน ณ กลางแดด............ขณะแผดระยิบยับ
ทำงานคณานับ...........................บ่มิย่นระย่องาน
มือไม้สิด้านดำ....................เพราะกระทำสิหยาบกร้าน
หนักเบามิเกียจคร้าน.................บ่มิบ่นรึยลยิน
ใครกันนะปลูกข้าว..............ระดะขาวให้เรากิน
เลี้ยงคน ณ แผ่นดิน...................มนะช่างประเสริฐงาม
ใครหนอนะก่อสร้าง.............และสล้าง ณ อาราม
เมืองใหญ่ ณ เขตคาม...............ระดะตึก สิ อาคาร
ใครใครและใครใคร...........บ่มิได้จะเอ่ยขาน
สร้างชาติวิลาสงาน....................สดุดีมิเว้นวาย
มีเขาสิมีชาติ......................ผิวะขาดจะวุ่นวาย
สรรเสริญมนัสหมาย................ศิระให้เจริญขวัญ
อยู่ดีและมีสุข....................นิระทุกข์เจริญพลัน
ค่าแรงสิเทียมทัน.....................มนะเลิศประเสริฐศรี
มีเรี่ยวพลังแกร่ง...............พละแรงสิเกิดมี
โรคาพยาธี..............................ภยะร้ายปลาตเอย......
..................................................................................
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ มีฉันทลักษณ์คล้ายกาพย์ยานี ๑๑ ครับ ผิดกันที่ครุ- ลหุเท่านั้นใช้แต่งบรรยายเรื่องราว บทชื่นชมสรรเสริญ หรือโศกเศร้าคร่ำครวญ ผมได้นำเสนอเป็นตัวอย่างพอคร่าว ๆ เพื่อให้เหมาะกับวันแรงงานพี่น้องผู้ใช้แรงงานทุกท่านครับ ถ้าขาดท่านเหล่านั้นบ้านเมืองเราคงเดือดร้อนวุ่นวาย ขอให้ท่านเหล่านั้นจงมีความสุขมาก ๆ ในวันแรงงานแห่งชาติครับ
ด้วยใจคารวะ
สุรศรี
30 เมษายน 2553 13:28 น. - comment id 1124639
ผมว่า อินทร์ ฉัน ข้าว นี่ อร่อยเหาะ นะครับ เอ๊ยยยยยยยย มานบ่จ้ายยยยย ก่อออออออออ ห่วยยยยยยยย จั่งซั่นบ่แม่นเด้ออ้ายยยยยยย อิน+ฉัน นี่ ผมว่า แต่งได้เพราะนะครับ แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจ ครุ-ลหุ นี่สิปัญหา อิอิ เลยไม่อาจแต่งซ้ากกกกกกกกกกาที

30 เมษายน 2553 14:37 น. - comment id 1124661
มาอ่านงานพี่ศรีนะคะ...

1 พฤษภาคม 2553 22:19 น. - comment id 1124858
โห...พี่ศรี...สุดยอดเลยสุดยอดและขอบคุณมากสำหรับฉันท์บทนี้ หนึ่งในผู้ใช้แรงงานรับผม

3 พฤษภาคม 2553 08:32 น. - comment id 1125108
