เพลงลา

สุรศรี

.... เสียงพระสวดมนต์ที่มีเนื้อหาพูดถึงความไม่เที่ยงของสังขารมนุษย์
.... ญาติมิตรถ่ายภาพที่ระลึกเป็นครั้งสุดท้ายหน้าโลงศพโดยมีภาพผู้ตายแนบบนหน้าอก
....ผู้คนแต่งชุดดำทยอยเดินลงบันไดหลังวางดอกไม้สีขาวและพนมมือขออโหสิกรรม หลายคนไม่สนใจที่จะหยิบของชำร่วยที่วางบนถาดริมทางลงบันได
....ควันไฟสีดำลอยออกจากปล่องไฟอย่างอ้อยอิ่ง  พร้อม ๆกับค้างคาวหลายสิบตัวที่บินออกมาอย่างตกใจกลัว
....เสียงปืนและพลุไฟหลายสิบนัดดังแหวกอากาศที่อึมคึม ดังจะส่งดวงวิณญาณผู้ตายสู่สรวงสวรรค์
.....ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงบ้างรีบเดินออกจากบริเวณวัด  บ้างยืนมองปล่องไฟ ดุจจะจดจำภาพนี้ไว้เป็นครั้งสุดท้าย ในความทรงจำ
.....คนงานเก็บเตนท์  โต๊ะเก้าอี้ เข้าที่ให้เหมือนเดิม เด็กวัดเก็บกวาด แก้วพลาสติก ขวดน้ำ และถุงขยะ
.....ผู้คนและรถยนต์เริ่มเดินทางออกจากวัดอย่างเงียบ ๆ 
.....แฟนผู้ตายยกมือไหว้ขอบคุณแขกเหรื่อที่มาช่วยงาน  ไม่มีใครได้เห็นหยดน้ำตาจากจากบหน้าที่เศร้าหม่นของเขา
.....พี่น้องกอดกันกลมก่อนจาก  ไม่มีคำร่ำลาใด  ๆ หลุดออกจากปาก  นอกจากหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
และเสียงสะอื้นจากลำคอ
....พี่น้องจากต่างจังหวัดที่จากกันไปนาน ต่างเร่งรีบเดินทางกลับ  เหมือนไม่อยากจะจดจำวันคืนที่โหดร้ายหม่นหมองนี้  ไม่สนใจที่จะหันหลังกลับไปมองสถานที่นั้นอีก   เช่นเดียวกับควันไฟสีจางหม่นที่ลอยหายไปในอากาศจากปล่องไฟสูงของที่เผาศพไม่มีวันหวนคืนมา 
......................
หวัดดีครับ........
         คิดถึงแทบใจจะขาดครับพี่น้อง  การงานเบียดบังเอาเวลาและความสุขส่วนหนึ่งของเราไป   แต่ไม่มีปัญหาครับ เรื่องเล็กน้อย... คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมครับ  บ้านหลังนี้ให้ความอบอุ่นแก่ทุกคน   ขอบคุณทุกอุปสรรคที่ทำให้เราเข้มแข็งครับ    ฝากทุกวรรคทุกบทนายสุรศรียังเหมือนเดิมครับ
          ด้วยรักและคิดถึงครับ
                นายสุรศรี