พ่อแม่รังแกฉัน..หรือ..อยากผลักดันให้ยิ่งใหญ่

ใจปลายทาง

ตื่นแต่เช้าเจ้าหนูอู้ไม่ได้
          เจ้าต้องไปออกกำลังทั้งแขนขา
          วิ่งวิ่งวิ่งเหนื่อยลิ้นห้อยคอยวาจา-
          พ่อบอกว่าหยุดพักได้ให้น้ำกิน
                     .
              ซ้อมทุกวันปั้นร่างกายให้แข็งแกร่ง
          ทั้งขาแข้งมือไม้ใด้อย่างหิน
          เหนื่อยและล้าเหงื่อไคลนั้นไหลริน
          เพราะถวิลหาเงินตรามาเจือจาน
               .
               แต่ภายในร่างกายที่แกร่งกล้า
         คือความล้าของหัวใจให้สงสาร
         บนเวทีผ้าใบใจทรมาน
         ใจไม่กร้านกลืนกล้ำจำใจยืน
                .
             พ่อต้องการอย่างไรลูกไม่ว่า
        แม้น้ำตาจะตกในใจสุดฝืน
        เจ็บปวดตัวและหัวใจให้กล้ำกลืน
        ล้มทั้งยืนตามแรงตีนแทบสิ้นใจ
                  .
             โอ้พ่อจ๋ารู้บ้างไหมใจลูกน้อย
        มันท้อถอยไม่อยากยืนฝืนร้องให้
        น้ำตาตกกับอกมารดาทุกคราไป
        ผืนผ้าใบไม่ต้องการวันชูมือ

                         
                             ขอบคุณภาพจากเนต