หงส์หยก

นกตะวัน

พอผ่านพ้นคลอง นายโต้งเลี้ยวรถไปทางซ้าย ขับเลียบคลองชลประทานไปเรื่อยๆ ในขณะที่ผมกับนายแป้นพยายามมองหาฝูงเหยี่ยวตามลายแทงของนายบอย แต่หาเท่าไรก็หาไม่พบ เห็นแต่เหยี่ยว 2-3 ตัวบินอยู่ไกลๆ แต่สองข้างถนนในช่วงนี้มีนกให้ดูอยู่ตลอดเวลา เพราะมีต้นมะขามเทศและต้นไม้อื่นๆขึ้นเรียงเป็นแถวไปตลอด และแสงแดดยามเช้าเริ่มสาดส่องมาแล้ว ทำให้นกต่างๆพากันมาเกาะรับแดด รวมทั้ง นกหงส์หยก (Budgerigar) คู่หนึ่งด้วย
บนต้นไม้ใกล้ถนนรถยนต์ผ่าน		
เห็นนกพ่านเผ่นหนีสีสดใส
คู่หนึ่งนั้นนั่นนกหงส์หยกไง			
น่าแปลกใจเจ้าอยู่คู่ท้องนา
ตัวหนึ่งฟ้าสง่าสวยด้วยแสงไล้		
อีกตัวไซ้สีเขียวคอยเหลียวหา
แม้บินไปไม่ลับวนกลับมา			
ส่งเสียงร่าร้องรับสลับกัน
เคยลุ่มหลงกรงทองจำจองเสมอ		
ทั้งพบเจอเจ้าของประคองขยัน
เลี้ยงด้วยข้าวขาวดีมีทุกวัน			
เมล็ดพันธุ์พืชนอกส่งออกมา
ต้องถูกปล่อยพลอยลำบากหากหากิน		
ของคุ้นลิ้นเลือนจากยากเสาะหา
อีกไม่นานผ่านไปในเวลา		
นกสูงค่าเคียงหงส์คงสิ้นกรรม
เข้าใจว่านกหงส์หยกคู่นี้เป็นนกที่เจ้าของปล่อยออกมาเพราะกลัวโรคไข้หวัดนก แต่นกหงส์หยกที่หลุดหรือถูกปล่อยออกมาสู่ธรรมชาติมีชีวิตสั้นและไม่สามารถแพร่พันธุ์ในธรรมชาติได้ เพราะนกหงส์หยกต้องกินเมล็ดข้าวอย่างดีที่นำเข้ามาจากต่างประเทศจึงจะมีสุขภาพที่สมบูรณ์และสืบพันธุ์ได้ นกหงส์หยกที่ถูกปล่อยหรือหลุดออกมาสู่ธรรมชาติจำต้องกินเมล็ดข้าวหรือเมล็ดพืชเท่าที่หาได้ ไม่ได้รับธาตุอาหารเท่าที่ควร ในไม่ช้าจึงตายไปโดยมิได้สืบพันธุ์