แม้บาดเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวล้น ยังสู้ทนเคลื่อนถอยค่อยเลี่ยงหนี เลือดเรี่ยราดสาดไปมิใยดี ชีวิตนี้น่าอยู่ทนทู้ไป พยัคฆ์ร้ายย้ายร่างซ่อนกลางทุ่ง แล้วรีบมุ่งมุดหนีผลีผลามไถล ไม่ขอทู้อยู่โล่งโปร่งตาใคร ยามถูกไล่ด้วยประทัดเร่งรัดมา เข้าไปหลบซบหินถิ่นเถื่อนถ้ำ กลัวถูกซ้ำด้วยกระสุนจนพรุนหนา ถึงจนตรอกยอกซ้ำช้ำกายา ขอสั่งป่าสักหนจนพอใจ หากใครหมายร้ายมาเพื่อฆ่ามัน ต้องบากบั่นบุกเข้าเอาใจใส่ ยิงเผาขนจนตายทำลายไซร้ แต่พลาดได้โดนขย้ำเสือหม่ำกิน เพชรพระอุมา ตอน ไพรมหากาฬ เล่ม 1 บท 10 21 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 21 ส.ค. 2547 07:30 น. - ID 59375 
812
3
0
21 สิงหาคม 2547 09:11 น. - comment id 313978
ถ่ายทอดได้งามมากครับ๚ะ๛ size>
21 สิงหาคม 2547 19:18 น. - comment id 314274
ชอบอ่านตอนไพรมหากาฬที่สุดเลยค่ะ .......................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
22 สิงหาคม 2547 07:46 น. - comment id 314447
หน้าส่วนตัว
..เรน..ซื้อไว้แล้วนะคะ..
จะพยายาม ..อ่านให้จบนะคะ..
..ตอนนี้ ..มีสอบวัดผล..
คั้นส้มสด ..ออกมาเป็นสี..
ต้องทำให้..อาหร่อยดี..
ม่ายง้าน ไม่มี ..คะแนน..ส่งครู..
ซาแว้ป..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด