รำลึก....อเมริกา 11 กันยายน 45 โครมครืน..ฝุ่นปลิวฟุ้ง พวยพุ่ง..ไฟไหม้โหม ฟ้ามืด..บังยอดโดม จู่โจม..ดุจสายฟ้า กรีดร้อง..ก้องสนั่น หวาดหวั่น..ขวัญผวา พลัดพราก..กันต่อตา ถูกฆ่า..ไม่รู้ตัว ชีวิต..สั้นนิดเดียว คาบเกี่ยว..แค่ดี-ชั่ว อำนาจ..บาดตามัว น่ากลัว..กว่าความตาย ฝันดี..เถิดพี่น้อง แซ่ซ้อง..ด้วยรุ้งสาย สู่สรวง..สวรรค์ราย สุขปลาย..ฑิฆัมพร
ภีม พีรณุ 3 ก.ย. 2547 12:23 น. - ID 60308 
1190
11
0
3 กันยายน 2547 12:49 น. - comment id 322906
เป็นเรื่องที่น่าาเศร้าของคนที่ปาก ตัวเองเรียกร้องถึงสิทธิ์เท่าเทียม แต่เห็นผู้อิ่นเยี่ยงมดปลวก๚ะ๛ size>
3 กันยายน 2547 13:02 น. - comment id 322916
จำได้ว่าคืนนั้น สนทนาอยู่กับคุณพ่อด้วยสื่อทางอิเล็คโทรนิค คุณพ่อบอกว่า เวิร์ดเทรดโดนถล่ม ขอไปดูข่าวก่อน ตอนนั้นสับสน เวิร์ดเทรดที่ถนนราชดำริ หรือ ? แต่ปรากฏว่าคุณพ่อไปดูทีวีเสียแล้ว จึงเปิดทีวีเพื่อตรวจสอบ ภาพที่ปรากฏเหมือนภาพการถ่ายทำภาพยนตร์ ซีนที่เครื่องบินพุ่งเข้าชนตึกเวิร์ดเทรด ถูกถ่ายทอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้คนอลหม่านตระหนกกลัว นั่นคือความจริง คือสิ่งที่เป็นไป .. สลดใจตั้งแต่แว๊ปแรกที่เห็นภาพนั้น ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ดังกล่าวจะห่างไกลจากถิ่นที่เราพำนักกันอยู่ แต่การที่เรามองเห็นชะตากรรมของพวกเขาเหล่านั้น มันปวดร้าวลึกๆภายใน สงสารเหลือเกิน สงสารมากมาย .. ใครกันหนอ.. ที่บงการ ใครกันหนอ.. ที่บังอาจกระทำ ด้วยเหตุใด.. จึงเป็นเยี่ยงนั้น เครื่องบินถาโถมโรมยับ หลายชีพลาลับร่างสูญ คงซากทิ้งไว้ให้อาดูร โศกพูนถมทุกข์รุกทวี เสียงกรีดคร่ำครวญผ่านฟ้า ปวดปร่าดังยินยังที่ ใครหนออวดกล้าฤทธี ย่ำยีชีวาคร่ามนุษย์ เลวยิ่งกว่าเลวสุดชาติ บังอาจกระทำเลวสุด ัร่างกายคล้ายเคียงมนุษย์ ใจสุดหยาบช้าสามาลย์ โศกเอยโศกจริงยิ่งแล้ว วิญญาณ์เพื่อนแก้วแพ้วผ่าน วิปโยคโลกเน่าเล่านาน ขับขานข้ามเดือนข้ามปี จงหลับนิรันดร์เถอะเพื่อน ลืมเลือนโลกแห่งบัดสี สู่สรวงสวรรค์นะคนดี สุขคติ ณ ที่นี้ตลอดไป ..
3 กันยายน 2547 13:08 น. - comment id 322922
ตึกคู่ตระหง่านระฟ้า สง่าดูเด่นเป็นศรี พังโครมล้มลงทันที เพราะมีเครื่องบินมาชน ผู้คนล้มหายตายเกลื่อน สะเทือนโลกาโกลาหล มหาอำนาจแอบแฝงปะปน เพราะคนไม่รู้จักพอ.... แต่งได้ดีมากๆค่ะ.......
3 กันยายน 2547 13:08 น. - comment id 322923
ท่านพี่โรเบิร์ต:- เข้าใจถึงอารมณ์ครับทั่น................... เหตุการณ์วันนั้น......... ขวัญยังผวาอยู่เลย
3 กันยายน 2547 13:12 น. - comment id 322928
คุณอัลมิตรา:-เจ้าขา อารมณ์ที่อัลมิตรถ่ายทอดออกมา..................คือความโกรธ....ขัดข้อง.....แค้น ผมก็รู้สึกเยี่ยงนี้เช่นคุณ
3 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 322932
คนเมืองลิง.....คับ อีกครั้งที่ให้เกียรติเข้ามาแจม รู้ได้เลยว่า... คุณรู้สึกอย่างไร...... ขอบคุณครับ
3 กันยายน 2547 13:22 น. - comment id 322945
มาร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง
3 กันยายน 2547 13:57 น. - comment id 322978
ทุกข์ใด แก่ท่านทุกนั้นถึงตัว ชอบสร้าง/อ้าง เสรีภาพบนปลายกระบอกปืน ประธานาธิบดีสบาย คนที่ต้องตายคือประชาชน เมื่อไหร่ไอ้พวกบ้าสงครามจะหมดไปจากโลก ครั้งหนึ่งในชีวิต ที่มี เราเคยมีความฝันร่วมทาง เพื่อนเอ๋ย วันนี้ต้องมาจากกัน ความสัมพันธ์ ไม่มีวันสลาย ปิดฉากชีวิตลงตรงที่หมาย ของผู้กระหายสงคราม ตาหลับลงบนพื้น ฝังกาย แผ่นดินกลบหน้า ร่างแตกสลาย ละลายลงสู่แดนดินเดิม ขอบฟ้าคำราม ฆาตรกร โรมรันต์ นั้นอยู่ในใจคน สงคราม ปราถนาความตาย ดับสิ้นสลายสงเวยโลกันต์ เสียง ความตาย มันแผ่กระจายเร็วพลัน เลือดโลกันต์ มันแผ่กระจาย ฆ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลือด วิญญา น้ำตาหลั่งนอง โอ้ พี่น้องข้าอยู่หนใด โอ้ หัวใจแตกสลาย เมื่อเด็กน้อยคอขาดกระเด็น
3 กันยายน 2547 14:56 น. - comment id 323010
ดวงไฟลุกไหม้ควันฟุ้ง เหล่าชนรีบมุ่งหลบหนี ตึกใหญ่ล้มพังทันที ชีวีหลากหลายมลายไป สูญสิ้นทุกอย่างโศกเศร้า น้ำตารบเร้าซึมไหล เหลือเพียงเสียงส่งอาลัย ฝากไปสู่แดนสนธยา... ...มาร่วมอาลัยด้วยคนขอรับ : )
3 กันยายน 2547 15:29 น. - comment id 323042
ดอนผีบิน---------------->> ขอบคุณครับ ที่ร่วมแสดงความรู้สึก เมจิคเชี่ยน--------------->> ครับ ขอบคุณ และขออนุญาต...เพื่อนๆทุกคน นำกลอนเหล่านี้ ไปแปะไว้ที่บ้านผมนะครับ ไงก้อขอกำลังใจตามไปดูด้วยครับ
4 กันยายน 2547 13:31 น. - comment id 323796
เหตุการณ์อย่างนี้ไม่น่าเกิดขึ้นเลยจริง ๆ ขอร่วมไว้อาลัยด้วยคนค่ะ
5 กันยายน 2547 07:08 น. - comment id 324363
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เขียนได้ดีจริงๆๆๆๆๆๆๆ...
6 กันยายน 2547 01:39 น. - comment id 325019
ขอบคุณข้าวปล้อง ขอบคุณ ผลิใบสู่วัยกล้า ผมเองก็อชื่นชมผลงานกลอนของทั้ง2ท่าน เช่นกันครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
