ฉันขอเป็นเช่นศิลาราคาด้อย สีสันน้อยเนียนเนื้อคนเบื่อหา อยู่ใต้ดินถิ่นกันดารยากผ่านมา แม้ไร้ค่าของคนไม่สนใจ ด้วยกลัวคนด้นดั้นหันมาคว้า เอาศิลาฉันนี้หนีไปไหน กลัวถูกกรีดขีดเขียนผิดเพี้ยนไป สลักใส่ขูดสกัดคมชัดเกิน ขอเป็นแท่งแห่งศิลามาดั่งเดิม อย่าได้เสริมเสกแต่งแปลงขัดเขิน ถึงไม่งามตามสไตล์ใครเขาเมิน แต่ฉันเพลินพอใจในความเป็น ค่าของคนบนทางสว่างโลกา ต้องสง่าสูงค้ำเลิศล้ำเห็น ด้วยความจริงสิงใส่น้ำใจเย็น มิขอเป็นของปลอมแกะย้อมลวง แด่ คุณดอกแก้ว เจ้าของบทกวี ศิลางาม 8 กันยายน 2547
8 กันยายน 2547 20:26 น. - comment id 327203
อิอิอิน่ารักจังเลยอ่านของพี่ดอกแก้วแล้วค่ะเลยมาอ่านของพี่บ้างแหมเก่งกันทั้งคู่เลยชอบค่ะ

8 กันยายน 2547 21:50 น. - comment id 327265
กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยคะ

9 กันยายน 2547 05:12 น. - comment id 327409
@...คุณนกตะวัน...
เจียรนัยใจมนุษย์หยุดรากเหง้า
ละความเขลากิเลสและตัณหา
ที่เป็นธาตุดั้งเดิมของชีวา
ต้องใช้ความคมกล้าของเพชรธรรม
กรีดลงไปสกัดไล่ส่วนที่เกิน
ขุดรอยเขินตกแต่งใจให้งามขำ
พื้นแผ่นหินจะมีค่าราคากรรม
มิใช่คว่ำจมดินถิ่นคราบไคล
หากหมายเป็นหินผาที่เข้มแข็ง
ไม่เกรงแรงอกุศลมาหวั่นไหว
รักษาความมั่นคงทะนงใจ
ดุจศิลาแน่นในเนื้อของตน
เมื่อคิดเป็นศิลามีค่าน้อย
ด้วยหวั่นรอยมือมารมาจารผล
หมายฝังตัวอยู่ใต้ผืนแผ่นดล
ก็ขอให้หลบพ้นจากมือมาร
สวัสดีค่ะคุณนกตะวัน
เป็นศิลาใต้ผืนดินที่งดงามไปอีกแบบนะคะ
งามด้วยความหนักแน่น
ขอบคุณมากค่ะ..น่าอ่านมาก

9 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 327695
ฝ่ายหนึ่งอนุรักษ์ ฝ่ายหนึ่งพัฒนา เป็น เรื่องทรงคุณค่าตามแต่ความพอใจครับ ๚ะ๛ size>
