อุกฤษฎ์ฟ้าโสมส่องประชุมแสง ระริ้วคลื่นแสดงทศพิษราชธรรม สิ้นอโยธเยศธนยรรยงค้ำ รัตนินทร์โกสินทร์นำสยามประเทศ พระภูมีศรีมหาจักรีราช เหล่าทวยราษฎร์น้อมนพใส่เหนือเกศ พ่อเสด็จย่ำดินถิ่นไกลไทยทั่วเทศ เลาะไร้รั้วเขตขันธ์เผ่าพงศ์พันธุ์แฝง ทรงแผ่พระเมตตาบารมีอนันต์ สู่มิ่งขวัญผองประชาหล้าหลวงแหล่ง ธ ทรงเป็นตราชูคู่แผ่นดินแกร่ง พระเนตรแจ้งมองกว้างลึกวิริยะ ทรงเป็นพระมหาราชันย์อธิบดีเอก พิสุทธิ์เสกสั่งทิพย์พิมานวรรณะ จุติม่านผ่านครบชันษาวาระ ขอศากยะสถิตย์เนาว์เผ่าไทยเทอญฯ
kOrOkOsO 27 พ.ย. 2544 09:21 น. - ID 6222 
1506
2
0
28 พฤศจิกายน 2544 04:48 น. - comment id 21465
จะกล่าวคำใดในโลกหล้าพสุธานี้ไม่มีพอเป็นที่สุด...ของคำว่าพ่อแผ่นดินแล้ว..
29 พฤศจิกายน 2544 16:45 น. - comment id 21770
เพราะจังเลย ขอชื่นชมคนแต่งด้วยความจริงใจ หาคำได้สุดยอดแระ พ่อของแผ่นดินรักด้วยใจกายถวายความพลี พ่อของตัวเองรักด้วยหัวใจรักทั้งหมดของคนเป็นลูก ........รักพ่อค่ะ
1 ธันวาคม 2544 11:41 น. - comment id 22197
.....มาชื่ชมอ่ะครับพี่.... ...แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....
1 ธันวาคม 2544 11:52 น. - comment id 22200
I love your poems
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
