แด่การพบปะ .. รู้จักกัน

ไวยากรณ์

           มีไหม มีใครเคยรู้สึก
ว่าส่วนลึก ช่างเหงา ปล่าวเปลี่ยวหนอ
เดินคนเดียว เอวัง .. ทุกข์และท้อ
หรือว่ารอ ใครสักคน .. เดินร่วมทาง
           ใครหลายคู่ ดูชื่นชม เดินหยอกล้อ
เดินเคลียคลอ เหย้าแหย่ บ้างบาดหมาง
แต่อย่างไร เค้ายังมี คนร่วมทาง
อยู่ข้าง ๆ ไม่ปล่าวเปลี่ยวกายา
           
          กาลเวลาหมุนเวียน  .. ไม่แปรเปลี่ยน
เรายังคงเฝ้าเพียร .. คอยเสาะหา
หาคน  คนนั้นผ่านเดินมา
ผิดหวังหรือ ก้อหลายครา  ซักท้อใจ
          จะมีไหม มีใคร เข้าใจฉัน
มาผูกพัน ฉันท์มิตร และสหาย
หรือมาเป็น  คนรักข้าง ๆ กาย
ที่ไม่หมาย มองกันเพียงหน้าตา
         จนวันนี้ ได้พบใครคนหนึ่ง
ไม่รู้ซึ่งว่าจะใช่ อย่างที่หมาย 
ไม่รู้ว่าเค้าคนนั้น  ..  จะคิดอย่างไร
แต่สิ่งนั้น  ไม่ได้  .. สำคัญต่อฉันเลย
          ขอแค่ได้พูดคุย พบปะหน้า
ได้พูดจา พาที  .. มินิ่งเฉย
เค้าอาจจะ ไม่รู้  ไม่รู้เลย
ว่ามีคนเชยๆ คิดถึง ยามก่อนนอน
          ฉันวนเวียนไป พบทุกเย็นย่ำ
ทั้ง ๆ อาจจะช้ำ  อย่างคราวก่อน
ทั้งที่ทาง  .. ไกลแสนมิแคลนคลอน
ขอได้พบ กันก่อน  ..  ก้อพอใจ
           เค้าอาจจะ มีคนรัก อยู่ก่อนหน้า
ไม่ได้คิด คบค้า ...  มิได้หมาย
ไม่ได้นึก ถึงเค้าคนนั้น  ที่อาจมีอยู่ข้างกาย
จิตมิสลาย ...   ก้อไม่รู้เพราะทำไม
          เป็นสุขเกิน แค่เพียงได้พบปะ
แค่นั้นนะ แค่นั้น จะได้ไหม
ขอคนดี แค่นี้  .. ไม่ได้หวังไปมากมาย
ก้อสุขใจเหลือเกิน  ...   จากคนที่เจียมตัว