พ่อคือมุก...ภาคแรก

kOrOkOsO

แหง่แหง่เสียงดังแรกแทรกสอดมา
แม่หลับตาปี๋ขี้เหงื่อซึมไหลย้อย
หายใจหอบถี่ถี่หรี่แหวกลมลอย
ตีนเท่าฝาหอยน้อยกระดิกพลิกเต้น
     สองมือจับหัวเด็กน้อยประคอง
เลือดแดงนองเยิ้มไหลตกกระเซ็น
สายสะดือขาวขุ่นยาวเหมือนเอ็น
พยาบาลจับเส้นขึงดึงตัดฉับ
     เด็กอวบขาวชำระล้างข้างเตียงแม่
ผ้าอ้อมแผ่กางผืนโอบหัวตัวรับ
ยาวศอกกว่าห่อผ้าอ้อมขาวยับ
ตาดำหลับมือเท้าซุกจุกผมปอย
     นอนซุกซบอกแม่กกเผยอยิ้ม
ข้างแก้มริมปากแม่ปริแดงมีรอย
พ่อยืนเฝ้าจ้องหน้ากระจกคอย
ตาปรอยปรอยคล้ำดำกล่ำอดนอน
      พ่อวาดฝันจะปั้นลูกให้สูงเด่น
ขับเคี่ยวเข็ญเป็นคนดีศรีโตมร
งานหนักพ่อลุยสู้ไร้แรมรอน
ลูกสุขนอนดีมีวิทยากล้าแกร่ง
      พ่อช่วยแม่เลี้ยงเฝ้าเขย่านมขวด 
ลูกดูดอวดจวบจวบตายิ้มแฉ่ง
พ่อคอยรับกลับบ้านห้วยขาแข้ง
แม่ยื้อแย่งกอดรัดฟัดลูกเล่น
      พ่อนั่งเล่านิทานป่ากลางไฟสุม
ลูกแม่รุมล้อมฟังนั่งช่างหนาวเย็น
พ่อเขย่าคอคลอเพลงกล่อมให้เห็น
แม่ร้องร่ายรำเป็นงิ้วงามสามก๊ก
       ลูกนั่งสดับสิ่งพ่อสอนก่อนวัยถึง
ลูกทราบซึ้งถึงอกพ่อคออาจตก
ถ้าลูกเกิดเผลอพลาดเสพยานรก
พ่อคงอกแตกแหลกละลายฝัน
       พ่อยิ่งเศร้าเฝ้าคอยลูกทุกคืน
พ่อไม่รื่นเป็นผืนขวัญพิสุทธิ์อนันต์
พ่อคือมุกยืนยงกว่าของกำนัล
พ่อคำนั้นดำรงค่ามหาประเสริฐ
       พ่อช่างยิ่งใหญ่ในพสุธาบน
พ่อคือคนแรกสุดท้ายที่ทูนเทิด
พ่อนั่งสถิตย์ติดกลางฤทัยเถิด
ชาตินี้เกิดเป็นพ่อเป็นลูกกัน.