หลังสู้ฟ้า ก้มหน้าลงสู้ดิน ปลูกข้าวให้คนกินทุกเมื่อวัน หยดเหงื่อ หยาดน้ำตานั้น เก็บกลั้นทนฝืนกลืนกล้ำ หลังต้องสู้ฟ้า หน้าต้องสู้ดิน ทำมาหากินจนหนี้สินเติมซ้ำ ก้มหน้าก้มตาทนตรากตรำ สำคัญคือมีข้าวให้คนกิน ปลูกข้าวให้คนทุกถ้วนทั่ว ตัวข้าฯ กลับต้องสูญสิ้น ไม่มี แม้ข้าวจะเปิบกิน มีก็แต่หนี้สินท้นท่วมนา ยิ่งทำ ยิ่งจน ยิ่งยาก ยิ่งลำบากยิ่งไร้คุณค่า นาแล้ง.. ฝนยังไม่ตกมา มีแต่น้ำตา.. หลั่งมาท่วมตัว หลังสู้ฟ้า ก้มหน้าลงสู้ดิน สำนึกในวิญญาณ์ ไม่พร่ามัว ปลูกข้าว.. ด้วยหัวใจไม่หวั่นกลัว " ตัวข้าฯ คือชาวนา !! "
ธารินทร์ 11 ก.ค. 2549 22:13 น. - ID 91019 
1234
2
0
11 กรกฎาคม 2549 22:23 น. - comment id 589676
เปลี่ยนแนวมาเขียนสะท้อนอะไรต่ออะไรในสังคมกันบ้าง .. ไม่ได้นำเสนอแนวนี้มาตั้งนานแล้ว .. บทกลอนบทนี้เขียนไว้นานแล้ว.. แต่เพิ่งจะเอามานำเสนอ.. กินข้าวมื้อนี้แล้ว.. ก็นึกถึงชาวนา.. ชาวนาที่เป็นชาวนาจริงๆบ้างนะ..
12 กรกฎาคม 2549 04:22 น. - comment id 589700
เพลงชาวนา พ่อฉันคือชาวนา เนิ่นนานมาปลูกข้าวกิน อาศัยบนผืนดิน ในท้องถิ่นแผ่นดินไทย ทำนาคือปลูกข้าว ข้าวเหนียว-เจ้า,คละเคล้าไป ข้าวเขียวพ่อชื่นใจ ปุ๋ยคอกใส่ข้าวเขียวงาม ข้าวพ่อหล่อเลี้ยงลูก ความพันผูกจึงเดินตาม ลูกพ่อทุกผู้นาม ล้วนทำนาทุกคราปี ทุกวันฉันทำนา เลี้ยงกายาสมบูรณ์ดี เงินทองจึงพอมี ด้วยข้าวนี้สร้างครอบครัว มีข้าวจึงมีสุข การบอกปลุกให้รู้ตัว ข้าวมีอยู่ในครัว นำข้าวไปถวายทาน ฉันนี้ไม่ลืมข้าว บูชายาวมาเนิ่นนาน ข้าวนี้แต่ก่อนกาล เลี้ยงลูกหลาทั้งแผ่นดิน พ่อฉันคือชาวนา หยดน้ำตาเคยหลั่งริน พ่อเอยพ่อจงยิน บทเพลงพิณลูกบูชา. ***หมายเหตุ บทกลอนชิ้นนี้ เคยนำตีพิมพ์รวมเล่มในหนังสือบทกวีนิพนธ์ ชื่อ \" ความใฝ่ฝันที่รอวันหยั่งราก\" ของบัวกันต์ วิลามาศ
12 กรกฎาคม 2549 08:40 น. - comment id 589715
ชอบจังเลยค่ะ........เพราะมาก
12 กรกฎาคม 2549 08:55 น. - comment id 589718
ลูกชาวนาต้องเป็นชาวนาด้วยสินะคะ เพียงพลิ้วก็เป็นชาวนาค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
