คิดถึงคน เคยใกล้ ซบใบหน้า พริ้มสองตา เคลิ้มฝัน อย่างหวั่นไหว เนื้อแนบเนื้อ แนบสนิท ชิดอุ่นไอ กระตุ้นต่อม สะกิดใจ ให้ปลิดปลิว แล้วสองมือ เผลอขยับ จับนวลเน้น หัวใจเต้น จังหวะ ระริกหวิว สองกำมือ ขยุ้มขย้ำ ไปตามคิว อารมณ์ลิ่ว ลอยล่อง อย่างต้องการ ............................. ได้แต่คิด ไกลไกล ไร้เธอข้าง เหงาอ้างว้าง ถึงคนดี...ที่อยู่บ้าน พี่จำจาก ตรากตรำ มาทำงาน พอยิ่งนาน ความเหงา ยิ่งเร้ารุม เมื่อคืนนอนเอนกาย กระส่ายกระสับ นอนไม่หลับ เเม้หนุนนอน บนหมอนนุ่ม ปล่อยหัวใจ คิดเพลิน จนเกินคุม มันร้อนรุ่ม เพราะจิต คิดถึงคุณ ..........คิดถึงหมอน ใบน้อย คอยที่บ้าน อีกไม่นาน จะกลับไป ซบไออุ่น ก่อนหลับตา เคลิ้มฝัน หวานละมุล ...สูดกลิ่นคุ้น ที่หมอนน้อย...รอยน้ำลาย
นครา ประไพพงศ์ 12 ส.ค. 2549 01:04 น. - ID 91957 
939
1
0
12 สิงหาคม 2549 01:20 น. - comment id 597029
บทนี้เขียน สนุก ๆ ตอน อยู่ ค่ายกวีน้อยเมืองนคร ฯ เมื่อวันที่ 3-6,13-14 ก.ค. ที่ผ่านมาครับ
21 สิงหาคม 2549 18:58 น. - comment id 599904
คิดถึงใครเนี่ย ทำไมน่ากลัวจัง อิอิ เขียนกลอนได้ดีมากๆเช่นเคยนะคะ
5 เมษายน 2552 11:41 น. - comment id 970656
หน้าส่วนตัว
เขียนดี
ช.พรหมลิขิต
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
