รุ่งอรุณขุนเขาพราวม่านหมอก
พริ้วระลอกเคล้านัวเนียเคลียยอดไม้
ทะเลหมอกตอกย้ำเหมือนสายใย
ที่กั้นกลางหว่างใจให้ไกลกัน
คล้ายกับว่ายังไม่เปิดใจให้
ไมตรีจิตหยิบยื่นใส่ไม่เฉิดฉัน
ตะวันเริ่มทอแสงร้อนแรงพลัน
ไออุ่นอันผันเปลี่ยนแปรแผ่ไมตรี
หลอมละลายไอเมฆหมอกออกจากจิต
มีแต่มิตรภาพอันสุขศรี
เปลี่ยนน้ำแข็งกลางใจไปสักที
เป็นน้ำทิพย์ชุบชีวีชะโลมใจ
22 มีนาคม 2551 19:25 น. - comment id 833858
หมอกขวางกั้น กันหัวใจ ให้ลืมรัก ยากยิ่งนัก จักฟันฝ่า มาให้เห็น ไอเมฆหนา พาใจร้าว ช่างหนาวเย็น จึงเป็นเช่น เล่นล่อหลอก หมอกบังใจ

24 มีนาคม 2551 22:50 น. - comment id 834532
แด่ คุณการัณยภาส
หมอกฝนหนาวพราวน้ำค้างหว่างใจฉัน
เหมือนเธอปันใจไปให้ใครอื่น
หนาวเหน็บเจ็บหัวใจร่ำไห้ทุกวันคืน
แสร้งทำฝืนหน้าชื่นกลืนน้ำตา






24 มีนาคม 2551 23:09 น. - comment id 834540
น้ำตาไหลย้อนกลับไปเข้าในอก ไม่ไหลวกวนเวียนเปลี่ยนเปื้อนหน้า จงเก็บกดอดทนรอต่อเวลา ช่วยเยียวยารักษาใจไร้หมอกบัง
