๛ ลำนำดอกหญ้า..จากป่าแดนใต้ ๛

ช่ออักษราลี

          ๑
ฝน...ฝัน...หวั่นไหว                     
ละอองไอแห่งฝนรดจนฉ่ำ
พิรุณร่ำจากเบ้าตาของฟ้าหม่น
ธารเทาเมฆร่วงขจายจากปลายบน
อัสสุชลนางฟ้าก็ลาคืน
วันนี้ที่นี่ยังมีฝน
มาเติมดวงกมลให้ฉ่ำชื่น
พรุ่งนี้....แล้งร้อนร้าวจะยาวยืน
โลกจะตื่นจากหลับใหลเมื่อไหร่....ฤๅ...???

          ๒
จันทร์เจ้าขา..ขอจันทร์                                
        จันทร์เจ้าขา
คือเพลงพรายพิมานแห่งเวหา
คือสร้อยฟ้ามาลาแดนสวรรค์
คือแสงทิพย์ส่องหล้าล้ำลาวัณย์
คือฟากฝันแดนภพบรรจบกาล
        ขอจันทร์
คืนนี้ข้าขอสิ่งหวงจากดวงโสม
มาประโลมวิญญาณ์ที่พร่าพล่าน
มิขอแก้วทรัพย์ทุกสิ่งศฤงคาร
ขอดวงมานไทยนั้นอย่าพลันโรย
         

          ๓
กล่อมขวัญ..จงฝันดี                            
หลับตานะคนดี......
มาฟังพี่เล่านิทานจากม่านฟ้า
สิ่งทั้งหลายโลกนี้คือมายา
จะเสาะแสวงหาสิ่งใดกัน
จงเก็บฝันมากมายระบายแก้ม
แต่งแต้มภวังค์นี้มีสีสัน
ฟังดนตรีแมกไม้ปลายตาวัน
เหนื่อยล้านั้นพักก่อนจักผ่อนคลาย

         
           ๔
เมืองในฝัน                          
เมืองงามในเงาฝัน
ฉันจะดั้นไปตามหา
สุดหล้าจะคว้ามา
ใจเหนื่อยล้าจักราแรง
ปลดพันธนาการ
ใฝ่สถานพิสุทธิ์แสง
ไร้โลภให้สำแดง
โน้มแรงฝันนำชีวี
สงบในภพเย็น
ฤาโลกเป็นเช่นไร้สี
มีเพียงเสียงดนตรี
กล่อมฤดีให้คลี่คลาย

          ๕                     
บันไดดาว                        
ดวงดาวทออยู่นะที่รัก....
มาทายทักดาริการาตรีนี้
อยากตะกายจากหล้าพ้นธาตรี
หาฝันแห่งชีวีที่ฟ้าไกล
เถอะ...จะไต่บันไดดารา
ผ่านวิมานเมฆาฟ้าไสว
พร้อมวาดฟ่องฝันอันไฉไล
สู่นวลใยแห่งวัง....บัลลังก์ดาว
แล้วเหตุใด...ร่าง......
จึงแหวกว่ายเวิ้งว้างอยู่กลางหาว
จักรวาลไพศาลดูงามพราว
ไฉนหนาว, มืด ร้าวรัดกัดกร่อนใจ.....???

          ๖
บินหลา                      
ตาวันลับเหลี่ยมผา
นกบินหลาเจ้าบินไหน
หลงถิ่นดินดานใด
เจ้าไฉนไม่กลับมา
หลงเพลินในเมืองใหญ่
ศิวิไลซ์ที่ใฝ่หา
ลืมเขาลำเนานา
ทุกเถื่อนท่ารอมาเยือน
ทะเลยังพลิ้วคลื่น
ต้นยางดื่นรอกรีดเฉือน
ผู้เฒ่าคอยเฝ้าเตือน
อย่าลืมเลือนด้ามขวานไทย
รอวันแดดเช้าพรุ่ง
สีสายรุ้งจะฉ่ำใส
ทาทาบวนาลัย
บินหลาไพรจะกลับรัง