๏ฟันและเหงือกอาจล้า ลาจาก ใจจิตรจริงมิอยาก ห่างเจ้า เช้าค่ำขบเคี้ยวมาก- มายอร่อย รสเฮย หวังจะพึ่งพิงเฝ้า ใฝ่ฟื้นรักษา๚ ๏ยามปวดปวดได้ปวด ไปนา ยามเมื่อแข็งแรงพา สุขล้น ยามเจ็บยามป่วยหา สุขไม่ มีเลย คนและสัตว์ไม่พ้น เจ็บไข้ทุกข์ขัง๚ ๏โคลงกล่อมเกลาจิตเกลี้ยง หายขึง กลอนกาพท์ใฝ่คนึง ฝึกเฟ้น เอกโทเฟ็ดฟาดจึง ลืมหลบ พักแฮ เสียงขับโคลงคลายเค้น ครึกครึ้นชื่นใส๚ ๏ใดใดในโลกล้วน ลับลา ยังแต่บาปบุญพา พกไว้ วัวควายเขาหนังมา ยังประโยชน์ คนฝากดีไม่ไร้ เกรียติก้องสรรเสริญ๚ ๏เมตตามากแผ่ให้ ทุกคน ที่ทุกช์หมดทุกข์ตน สุขได้ ทำบุญอุทิศกุศล สวรรค์ส่ง สาธุ แจ้งสติแล้วรู้ไซร้ ทุกข์แท้คือขันธ์๚
น้ำ 28 มี.ค. 2551 09:57 น. - ID 113788 
1225
2
0
28 มีนาคม 2551 12:22 น. - comment id 835357
ปวดฟันทรมานมากที่สุดเลยค่ะ
28 มีนาคม 2551 17:28 น. - comment id 835410
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โลกนี้คือสิ่งไม่เที่ยง ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน และความไม่แน่นอนคือความแน่นอน
28 มีนาคม 2551 18:10 น. - comment id 835424
ค่ะ สร้างแต่กรรมดีไว้ก่อน สร้างทรัพย์ไว้มาก ก็ต้องละทิ้งไว้ยังโลกนี้ เอาไปด้วยไม่ได้ สิ่งที่เหลือคือ ความชั่ว และความดี
6 เมษายน 2551 11:41 น. - comment id 837215
แวะเวียนมาดู มาติดตาม งานพี่น้ำ พักหลังนี้พี่เขียนโคลง แจมก็ได้แต่ลงชื่ออ่านนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
