วันนี้เอาหญิงงามมานำกล่าว ถึงเรื่องราวของเธอผู้เลอโฉม ประสบการณ์มีมากมานานนม เธออบรมเพราะเป็นครูและรู้จริง เดินไปไหนใครก็ไหว้เข้ามาทัก เป็นที่รักหมู่คนของตนยิ่ง สอนลูกศิษย์ให้สำเร็จด้วยใจจริง ไม่อยู่นิ่งค้นหาตำรามา ศิษย์น้อยใหญ่จากไปก็คิดถึง เธอจำตรึงตราจิตให้โหยหา ย้อนถึงตัวลูกเธอไม่นำพา ปล่อยชะตาฟ้ากำหนดจะโทษใคร เอาใจลูกเกินงามจึงช้ำจิต สามีคิดบอกเธอหาฟังไม่ อย่ามาบอกฉันรู้ฉันเข้าใจ สอนลูกศิษย์จบได้ก็หลายคน แต่ลูกตัวหนึ่งเดียวทำเกรี้ยวกราด ไม่สามารถอบรมบ่มนิสัย ลูกเสียคนเพราะแม่กระทำไป นึกเสียใจคิดได้ลืมสอนตน เปรียบเหมือนพระใบลานเปล่าเขาเล่าว่า มีตำราติดตัวไปทุกแห่งหน ให้คนอื่นได้ดีทั้งมีและดีจน แต่ลืมย้อนมาสอนตนจึงข้ำใจ
แก้วประภัสสร 16 ก.ย. 2551 12:04 น. - ID 118815 
1137
4
0
16 กันยายน 2551 12:46 น. - comment id 896013
หนี ร.ร. มาอ่านกลอนค่ะ กลอนสอนใจดีค่ะ
16 กันยายน 2551 14:31 น. - comment id 896042
1 คุณ "ครูกระดาษทราย" เดี๋ยวบอกคุณครู"แก้วประเสริฐ"เอาไม้เรียวมาตีครูดีกว่า หนีโรงเรียนมาเหรอคะ อิอิ แบมเขียนไม่ค่อยจะสัมผัสซะเท่าไหร่คะ ยังเล่นคำไม่เป็นค่ะ ขอบคุณที่หนีโรงเรียนมาอ่านค่ะ
16 กันยายน 2551 14:32 น. - comment id 896043
นี่แหละค่ะคนเรา มัวแต่มองคนอื่นจนลืมมอง ตนเอง ก็เลยเป็นเรื่องใหญ่ในวันข้างหน้า....
16 กันยายน 2551 16:37 น. - comment id 896069
2 คุณ"white lily" ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านกลอน
16 กันยายน 2551 18:23 น. - comment id 896093
อ่านจบแล้ว นึกถึงคนใกล้ตัวขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เป็นแบบนี้เช่นกัน แวะมาทักทาย และมาเป็นกำลังใจให้เขียนงานเตือนใจแบบนี้อีกนะคะ
16 กันยายน 2551 20:30 น. - comment id 896159
นั่นนะสิ ลูกคนอื่นสอนได้ แต่...ทำไมนะ ลูกตนเองจึงไม่อยากสอน น่าสงสาร เด็กน้อยที่เป็นลูกครู...เนาะ
16 กันยายน 2551 20:35 น. - comment id 896160
สอนใครใครได้หมด แต่มางดสอนลูกฉัน คนใจเช่นกุมภัณฑ์ แล้วเด็กนั้นจะรู้อะไร
16 กันยายน 2551 21:37 น. - comment id 896192
แวะมาอ่านกลอน..ข้อคิดดีดีก่อนนอน พรุ่งนี้ต้องสำรวจตัวเองแล้ว..
16 กันยายน 2551 22:41 น. - comment id 896203
แวะมาอ่านกลอนดีดีค่ะ
17 กันยายน 2551 10:35 น. - comment id 896298
บทกลอนมีสาระค่ะ แต่คห..ที่หนึ่ง..เหนื่อยก็พักก่อนนะคะคุณครูอิอิ..วิ่งไม่หยุดเยยย
17 กันยายน 2551 12:24 น. - comment id 896397
5 คุณ "พริ้มเพรา" ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันค่ะ07 คุณ "อรุโณทัย" สักวันหนึ่งเธอคงรู้และเข้าใจ กลับมาสอนลูกให้สำเร็จเอย ขอบคุณค่ะท่านพี่ที่แวะมาอ่านค่ะ
17 กันยายน 2551 12:27 น. - comment id 896402
10 คุณ "พิมญดา" ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ แบมก็ว่าเหมือนกัน สงสัยตอนนี้ครูกระดาษทราย น่องคงจะโป่งแล้วละคะ เพราะวิ่งไม่หยุดเลยอะ แฮ๊กๆๆๆ เหนื่อยแทนจ้า ขอบคุณค่ะ
17 กันยายน 2551 21:19 น. - comment id 896536
..ความว่างเปล่า..จักเติมอะไร..ก้อเติมเข้าไป ไม่มีล้น.. ..พระใบลานเปล่า เข้าใจเปรียบได้ดีมากครับ...กลอนธรรม..
18 กันยายน 2551 11:21 น. - comment id 896667
13 คุณ "กิ่งโศก" ความว่างเปล่า เติมอะไรไม่มีล้น ถูกต้องค่ะ ขอให้ปล่อยใจให้ว่าง ยิ่งเติมยิ่งเพิ่มคุณค่าของความว่างเปล่า ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยือน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
