มนุษย์....อารมณ์.....เหตุผล

กิตติเวทย์

เอ้า..! นั่งลงใครอยากฟังนิทานก้อม 
ขยับมารอบล้อมเป็นวงสาน
มาใกล้ใกล้จะได้ชัดในนิทาน
เรียกเรื่องสั้น "นิทานก้อม" ล้อมเข้ามา
มีชายหนึ่งหนุ่มแน่นแสนหล่อเท่
แต่งตัวดีโก้เก๋จากเคหา
ไปทำงานรีบเร่งแข่งเวลา
ทั้งเดินวิ่งสลับขาฝ่าฝูงชน

ทันใดนั้นก็มีชายอีกคนหนึ่ง
เข้ามายืนหน้าบึ้งฝั่งถนน
ตะโกนด่าหนุ่มงามท่ามกลางคน
ด่าเสียจนไม่มีดีเหลือให้ชม
เขาจึงมีโทสะโกรธะมาก
อยากกระชากมาแทงเข่าเอาให้สม
"มึงเป็นใคร มาด่ากู" ผู้หล่อคม
แต่ต้องข่มเพราะต้องรีบไปทำงาน

ทำงานไปใจดาลเดือดไม่เหือดหาย
คิดถึงชายแปลกหน้าช่างกล้าหาญ
มันเป็นใครกันวะมาระราน
กูอยากฆ่ามาประจานให้โลกดู
หนึ่งสองสามอาทิตย์จิตฟุ้งซ่าน
แม้เดินผ่านที่เก่าเศร้าอดสู
อยากถามมันทำไมมึงด่ากู
แต่ไม่รู้อยู่ไหนหาไม่เจอ

หนึ่งเดือนผ่านเขาเล่าให้เพื่อนฟัง
อยากสอนสั่งคนที่ด่าทีเผลอ
หากฆ่าได้ก็จะฆ่าถ้ากูเจอ
เพราะทำกูเขินเก้อกลางประชา
เพื่อนรับฟังนั่งมองปองสงสาร
จึงบอกว่าไอ้คนนั้นมันคนบ้า
หลายเดือนก่อนกูก็เจอมันด่ามา
แต่รู้ว่ามันบ้าวิกลใจ

แปลกแต่จริงพอรู้เห็นมันเป็นบ้า
ในอุราเปลี่ยนปลอดโปร่งโล่งผ่องใส
อยากขู่ฆ่าทำร้ายสูญหายไป
เป็นไปได้อย่างไรใครตอบที
ก็เดือนก่อนฟุ้งซ่านรำคาญจิต
หลายอาทิตย์เศร้าหมองครองราศี
โกรธหายไปอยู่ไหนในตอนนี้
กลับกลายเป็นอารมณ์ดีราศีงาม

อารมณ์อยากเล่านิทาน...อิอิ
ที่จริงเรื่องนี้เล่าให้เด็กๆ (ผู้ใหญ่ด้วย) ฟังบ่อย
แต่วันนี้อยากลองนำมาเล่าผ่านบทกวีดู.
ได้อารมณ์ไปอีกแบบ....ว่าม๊ะ