ในยามเช้า...ที่ยาวนาน ค่อยค่อยคลี่ดอกไม้บานริมรั้ว พริบพริบพราวผีเสื้อสาวเจ้าลืมตัว เผลอยิ้มหัวกับดอกไม้อ้อนสายลม เจ้าเหน็บร้าวหนาวไหมในเช้าหม่น บินร่อนบนทางทุกข์ราวสุขสม นัยน์ตาใสซ่อนเศร้าเหงาอารมณ์ ดั่งขื่นขมถมถามานานนับ หิวบ้างไหม ผีเสื้อสาว...ในเช้านี้ ในวันที่ผู้คนฟื้นตื่นจากหลับ กลิ่นอาหารหอมอบอวลชวนซึมซับ ยามเมื่อพระเดินรับบิณฑบาต เหวย...หลีกไปไกลไกล...อีใบ้บ้า เสียงหลวงตาเคร่งศีลพลิกลิ้นตวาด ผีเสื้อสาว...เจ้ามิหวั่นมิไหววาด คลี่แย้มยิ้มฟันสะอาดหัวเราะรื่น ผีเสื้อสาวเจ้าอับอายไหมเช้านี้ ผู้ทรงธรรมย่ำยีทั้งที่ตื่น ในห้วงหนึ่งหลับฝันงามยามค่ำคืน แอบสะอื้นห่มไห้ไหมผีเสื้อ เจ้าเดินทาง...ห่างบ้าน นานแค่ไหน จากแดนไกลฟ้ากว้างทางดาวเหนือ คงอุ่นในไยรักที่ถักเอื้อ อบดวงใจเจ้าผีเสื้อให้สุขท้น โลกของเจ้าคงงามดั่งดาริกา จิตวิญญาณ์จึงไร้ทุกข์และหลุดพ้น ถึงไร้บ้าน...ถูกประณามจากปวงชน ริมถนน...ยังสุขได้เพราะใจว่าง .................. ละไมฝน
ละไมฝน 29 มิ.ย. 2552 06:59 น. - ID 127208 
889
3
0
29 มิถุนายน 2552 11:51 น. - comment id 1007483
สำคัญที่ใจไม่ว่างนี่สิคะ เคยเห็นนานมาแล้วค่ะ ชื่อคุณจำเนียร ผีเสื้อสาว
29 มิถุนายน 2552 18:02 น. - comment id 1007717
ความว่างคือความสุขครับ
6 กรกฎาคม 2552 07:16 น. - comment id 1010416
ริมถนน ทำให้สุขใจได้ ถ้ามีธรรมะ คือ ความว่าง ไม่ถือตัว น้อง ละไมฝน นี่เป็นคนมีธรรมะในตัวเยอะเลยนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
