จักหว่านเมล็ดพันธุ์อักษรา ณ ป่าฝัน

ละไมฝน

รัตติกาลบันดาลฝันวิเศษยิ่ง
เงียบลมนิ่งดิ่งดึกพิสุทธิ์ฝัน
เย็นน้ำฟ้าพร่างพรมพฤกษ์ไพรพรรณ
เจื้อยเจื้อยแจ้วไก่ขันปลุกวนา
ดาริกาแสงเย็นเย้ยวันพรุ่ง
รอแสงสางรางรุ่งรองเรืองหล้า
หยาดน้ำค้างพร่างพรำจักร่ำลา
มวลมาลย์ไม้ใบหญ้าระบัดใบ
แสงอรุณซับน้ำค้างที่ข้างแก้ม
ดวงแดดแต้มสีสันแห่งวันใหม่
สกุณาขับขานกังวานไพร
แล้วเพลงฝัน"ผู้มาไกล" ก็เริ่มต้น....
เก็บผักหักฟืนมาหุงข้าว
ข้าวขาวหอมฝันผู้ดั้นด้น
มาจากเมืองแห่งอารยชน
ด้วยเหตุผลสุ่มเสาะแสวงหา
แสวงหาขุมพลังแห่งความคิด
เอื้อปลุกปลอบดวงจิตอันอ่อนล้า
พำนักใต้เพิงไม้ไพหญ้าคา
กลางวนาไกลล้ำจำพราก 
โอ้...หญิงสาวชาวป่าช่างน่ารัก
เธอเก็บผัก หน่อไม้ หวายมาฝาก
อดหิวก็อิ่มหนำในยามยาก
ลืมฝันร้ายหลายหลากภาคนาคร
เริ่มงานฝันถางไร่แล้วไถหว่าน
เมล็ดพันธุ์จินตนาการดาลอักษร
หมั่นรดน้ำพรวนดินด้วยอาทร
แม้นหวานร้อนยังวาดหวังอลังการ
เฝ้ารอคอยเมล็ดพันธุ์พืชแทงหน่อ
งามชูช่อผลิดอกใบไหวหวาน
จึงเก็บเกี่ยวมาร้อยกลอนกานต์
ด้วยวิญญาณวรรณศิลป์สุนทรีย์...