ฉันไม่ควรค่าที่ใครจะบอกรัก ฉันต่ำศักดิ์บ้าใบ้เที่ยวไล่ขอ เพียงเศษเงินเศษทานเจือจานพอ เติมชีวิตสืบต่อขอทานไป อย่าสงสารฉันเลยคำเอ่ยอ้าง ปล่อยให้ฉันเหว่ว้างอย่างยากไร้ ฉันเหน็บหนาวร้าวร้อนอาทรไย แค่ยิ้มใสใจสุขก็ทุกข์คลาย พักศาลาริมทางต่างเคหาสน์ ปูเสื่อสาดต่างพรมค่ามากหลาย ผ้าห่มหรือคือลมไล้ห่มกาย มิมาดหมายมากมายจากปวงชน ฉันพบทางที่เลือกแล้ว... ใต้ฟ้างามเพริศแพร้วไร้เมฆฝน อิสระอันละไมไร้ชั้นชน คือเหตุผลชุบใจให้ปล่อยวาง ละไมฝน
ละไมฝน 24 ก.ค. 2552 21:49 น. - ID 127899 
971
3
0
24 กรกฎาคม 2552 22:34 น. - comment id 1018736
ขอให้มีความสุขนะคะ
24 กรกฎาคม 2552 22:47 น. - comment id 1018737
ปล่อยอะไรก็ไม่เท่าปล่อยวางค่ะ...
24 กรกฎาคม 2552 23:01 น. - comment id 1018765
เป็นนักกวี ที่เกิดมาตามแนวอุดมคติ ของตัวเอง สร้างโลกงาม ด้วยนิยามของเรา
24 กรกฎาคม 2552 23:28 น. - comment id 1018780
การยอมรับความจริงเป็นสิ่งที่ควรทำเป็นอย่างยิ่งค่ะ
26 กรกฎาคม 2552 10:20 น. - comment id 1019429
สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
