“คำเอยคำ ยามสิไปให้อยู่ดี ฝ้ายเส้นนี้เกี้ยวไว้อย่าให้เสีย หล่าเอยนางแก้วคำเจ้าฟ้าวต่าวเมีย ฟ้าวมาเจียเลี้ยงพ่อแม่แก่ชรา ไปกรุงเทพกรุงไทให้ใหญ่สูง อย่าลืมลุงป้าน้าน้องผู้คองถ่า ยามเอาบุญยามเกษตรเฮ็ดไฮ่นา ฮีบต่าวมาคืนบ้านเด้อคำเอย” ............................................... เคยอุษามาเทวษด้วยเหตุนี้ เหตุแห่งหนีโคลนสาบลาบก้อยขม เถียงละโหยดินระแหงแล้งสายลม เสียมระงมจอบร่ำไห้ใต้ชานเรือน แล้งน้ำฝนไหนน้ำใจสิหายเหือด หลอดน้ำเลือดจากหัวใจสูไผเฉือน สะเดาหวานตำนานเก่าเคยเนาว์เฮีอน บวกปรักเปื้อนฉาบร่างยังอยู่ดี สูเอย.. เคยว่า บ่ลาจาก สิบ่พรากมูลมังต่างต่าวหนี เส้นไหมม้อนหม่อนฝ้ายแพรด้ายมี ทั้งผักหมี่สวนฮั้วหัวไฮ่นา ส่ำกรุงเทพบ่แม่นเมืองแม่กูดอก บ่หัวซาดอกบางกอกสั่นดอกหวา ไสคนไคไหนคนคอนจากดอนตา บ่ต่าวมาคืนคำเว้าตอนเนาว์เฮือน เสียดายไหมลายบักจับกับมัดหมี่ อันเคยที่ใส่พรากจากเสี่ยวเพื่อน ล่วงเวลาผญาเศร้าเจ้าลาเลือน ไหมยังเตือนอยู่หรือไม่ยามใส่กาย ฝักแขยงหอมบ่ไกลไปบ่ฮอด ปลาข่อนขอดสลัดตมบ่สมหมาย แหบ่หมานเบ็ดบ่ต้องข้องเปล่าดาย ซุ่มเสียงไนเสียงฮูกบ่ผูกพัน ไผเดนอสิเบิ่งยามปลายชีวิต ผู้เฒ้าคิดครองเผื่อเหลือแต่ฝัน ไฮ่นาเด๊สิเอ้ใส่ผู้ได๋กัน ฮูกกูนั้นไผสิต่ำยามขาดกู บาดเฮือนสามน้ำสี่สิหนีแล้ว ฮีตคองแก้วสิบสองสิบสี่มีบ่สู มาเฮือนเฮาเนาว์บ้านอีสานดู มาเป็นอยู่แบบพ่อคือพอเพียง มาฮับศีลฮับพรพระอีกครั้ง มาอยู่ยั้งผืนแผ่นดินพิณแซวเสียง มาเป็นปู่เป็นย่ามาเรียบเรียง มาครองฮีตมีดเขียงครองไฮ่นา กลับมาสืบความงามอีสานจริง ให้ใหญ่ยิ่งส่าลือไกลไปภายหน้า ไส?ลูกไผ?เหลนหลานแห่งบ้านนา “คำเอย... อ้ายอีหล่า... พู้นพ่อแม่สูมาแล้ว!” ช่วงปีใหม่ได้มีโอกาสนั่งสนทนากับตายยายปู่ย่า ที่มารวมกัน ข้าพเจ้าได้นำคำพูด ความรู้สึก ของปูย่าตายาย ผู้เป็นไม้ไกล้ฝั่ง มาร้อยเรียงเป็นบทกลอน ให้ทุกท่านได้อ่านได้รับฟังและรับรู้ ทุกถ้อยคำความในใจของคนเฒ่าคนแก่ ถึงลูกหลายที่จากบ้าน จากแผ่นดินเกิด ไปแสวงหาหาเลี้ยงชีพอยู่เมืองใหญ่ ด้วยหาพอใจความพอเพียงที่ได้เกิดขึ้นแล้วบัดนี้ ในบ้านเกิดของตน แววตาหลายๆคู่หลายๆดวง ที่ยังคอยเหม่อมองอย่างตั้งใจ ในทุกๆเช้า หลังจากที่ท่านได้ใส่บาตรพระสงฆ์ ท่านจะนั่งมองรถโดยสาร ที่วิ่งผ่านไปมาแต่เช้า ด้วยความในใจที่ไม่อยากให้ลูกหลานรับรู้ “คึดนำกูแน.. คำเอ๊ย คึดนำบ้าน คึดนำมูลนำมังแม่แน..” เป็นคำพูดที่ได้ฟังแล้วยังก้องและกรีดอยู่ในหัวใจของผมยิ่ง ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ 4 ม.ค. 2553 06:20 น. - ID 131878 
1167
3
0
4 มกราคม 2553 19:25 น. - comment id 1081834
อยากมีมนดลใจใหพี่น้อง กลับคืนท้องทุ่งนาถิ่นอาศัย มาพลิกฟื้นผืนดินทัวถินไทย ให้พฤกษ์ไพร...เต็มด้วยสิน...จากดินนา.. นึกภาพออกเลยค่ะ..ผู้เฒ่าเพิ่นเฝ้าคอย..จริงๆ
5 มกราคม 2553 08:17 น. - comment id 1081996
ครับครู พอสิ้นหน้านา ตุ๊กตาชาวไร่นาสวน ก็จรจากหัวนาปลายไร่ ลาคอนไม่รู้ เมื่อไหร่จะคอนคืน มีแต่ดอกเสี้ยว ที่เสียวเปลี่ยวอารมณ์ ยามไม่มีใครคอยดูคอยมอง คงรอ รอดูดอกคูนที่จะเหลืองรับ ยามคนคืนคอน แล้วก็รอ รอเวลาทำไร่ไถนา หน่อเนื้อเชื้อกล้าก็จะมาอีกครั้ง.... ขอบพระคุณครูพิมนะครับ
5 มกราคม 2553 23:30 น. - comment id 1082251
เป็นคนหนึ่งซึ่งจากบ้านนามาด้วยรักเหมือนกันครับ อ่านแล้วเห็นภาพเลยครับคุณฟ้าฟื้น ชื่นชมครับ
6 มกราคม 2553 05:43 น. - comment id 1082278
ครองคอยเจ้าคอยหลายกะดายเปล่า พ่อแม่นางนั่งเฝ้าคองเจ้าต่าวคืน ผืนแผ่นดินนี้ยังรอท่าอุ่น เจ้าอยู่พุ้นอย่าลืมบ้านแม่เฮา ผักกะเดายังคองท่าเถียงนายังรออุ่น พูนหน้าให้ดงโค้งต่าวมาเด้อ แวะมาแจมจักหน่อยค้า
6 มกราคม 2553 09:15 น. - comment id 1082345
คิดถึงบ้านนามากๆค่ะ แต่มีภาระและหน้าที่ คงจะได้กลับไปอยู่เลยตอนเกษียณ แล้วก็ต้องมานั่งคิดถึงลูกหลานเหมือนผู้เฒ่าของเราตอนนี้ เป็นกงกรรมกงเกวียนนะคะ
6 มกราคม 2553 09:27 น. - comment id 1082351
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
