ผญา (4/53)

สุรศรี

...คันแม่นได้นั่งซ้าง      กั้งคันฮ่มเป็นพญา
อย่าสุลืมคนพลอย          ผู้ขี่ควายคอนกล้า
...คันแม่นหัวหน้า          นายคนอย่าเว้าใหญ่
คันกินลาบไก่โจ้น          อย่าลืมก้อยขี้กะปอม...
..............
อธิบาย
คันแม่น.....แม้นว่า
ซ้าง.....ช้าง
กั้งคันฮ่ม....กางร่ม (คันฮ่ม..ร่ม)
พญา....กษัตริย์
สุลืม...อย่าลืม
คนพลอย....คนยากจน
คอน....เอาสิ่งของห้อยไม้คานไว้บนบ่าให้อยู่ข้างหลัง(ถ้าหาบต้องห้อยข้างหน้าและข้างหลังด้วย)
กล้า...ต้นข้าวที่จะนำไปปักดำ
เว้าใหญ่....พูดอวดดี
ไก่โจ้น...ไก่กระทง  ไก่หนุ่ม
ก้อย...อาหารคล้ายลาบ
กะปอม...กิ้งก่า
...............
ความหมาย
ถ้าแม้นคุณได้เป็นใหญ่เป็นโต (เมื่อก่อนได้นั่งช้างกางฉัตรหลายชั้น)อย่าได้ลืมคนผู้ยากไร้ชาวไร่ชาวนา  ...ถ้าแม้นได้กินลาบไก่  ก็อย่าลืม  ก้อยกะปอม  (สมัยนี้อาจกลับกินครับเพราะก้อยกะปอมหากินยากมากครับ ลาบไก่ ง่ายกว่าครับ ยังกะสั่งก๋วยเตี๋ยว)  สอนไม่ให้คนลืมตัวครับโดยเฉพาะคนที่เป็นหัวหน้า เป็นเจ้านาย  (เจ้านาย...ผมชอบคำคำนี้มากครับมันมีความหมายลึกซึ้งเหลือเกิน...นายหัว...พ่อเลี้ยง..ด้วยครับ)
.......
ปล.  หนูขนมโพสเข้ามาอ่าน ทำให้ผมอึ้งเลยครับ แกบอกว่าลุงสุรศรีพูดไม่ชัด
ไม่รู้พูดอะไรขนมไม่เข้าใจเลย...555