ระหว่งไฟตะเกียง และคืนมืด

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

ระหว่งไฟตะเกียง และคืนมืด
มีบางอย่างต่างชัดที่วัดได้
มีความหมายแอบนอนหลับซ่อนอยู่
พกพาความส่วนตนเผยคนรู้
เผินเผินดูเห็นชัดว่าขัดแน่
เช่นความมืดคืนสงัดรัตติกาล
เตียงเกียงนั้นแตกต่างทั้งสองสิ่ง
เช่นขาว-ดำ ดับ-สว่างต่างกันจริง
ล้วนอ้างอิงจากที่เห็นความเป็นไป
นิ่งและไหวไฟวาวอันพราวพร่าง
มืด-สว่าง ไหว-หยุด จุดต่อไหน
เพียงเพ่งผ่านขอบวามความเป็นไฟ
จะเผยนัยรอยเชื่อมเหลื่อมล้ำกัน
ความเป็นไฟในนามของความมืด
ย่อมจะยึดความสว่างวางรากฐาน
และความมืดนามไหนในไฟนั้น
ย่อมยึดการครองที่ด้วยสีดำ
ไฟกะพริบริบหรี่ไปกี่รอบ
ไฟเท่านั้นที่จะตอบเมื่อสอบถาม
คืนจะแจ้งจันทร์มีสักกี่ยาม
คืนเผยความลับได้หากหมายฟัง
นัยซ่อนอยู่ข้างในจะได้ตอบ
ใน-นอกกรอบ ปฏิพัทธ์หรือบาดหมาง
อาจคือรักขาว-ดำยังอำพราง
มืด-สว่างอาจปะทะจราจล
ในคืนมืดตะเกียงไฟได้แยกชัด
ล้วนชี้ขาดสว่างแจ้งทุกแห่งหน
ในแสงไฟมืดแยกจำแนกตน
จุดบอดหม่นดับในไฟก็ไม่มี
สองต่างสองคุณสมบัติดูขัดแย้ง
หากมืด-แสงร่วมชะตาและหน้าที่
แสนงดงามงามกว่าคืนราตรี
ที่ไร้สีแสงสว่างความเป็นไฟ
หรือเปลวไฟลุกสว่างอย่างหมดจด
คุณค่าคงอับยศหมดความหมาย
แม้นให้แสงสาดกระจ่างนำทางใด
ขณะฟ้าคงไว้ด้วยตะวัน
สังเกตุไหมแสงไฟและกลางคืน
การเติบตื่นมืด-สว่างล้วนรังสรรค์
เมื่อฟ้าร้างสุริยะอันตรธาน
ทั้งคู่นั้นก็พบกันทุกครั้งไป
มืด-สว่างต่างนักเห็นชัดอยู่
เพียงมองดูรู้รับสัมผัสได้
แยกเห็นชัดมืด-สว่างต่างกันไกล
แต่รอยต่อมืดและไฟไหนติดกิน?
ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ