มนุษย์ผู้ทำลาย

เปลวควันพวยพุ่งภูเขาไฟ
คลื่นใหญ่ถาถมสู่ชายฝั่ง
ดินถล่มทับบ้านเรือนให้ล้มพัง
พายุยังตกกระหน่ำน้ำท่วมนอง

แผ่นดินไหวทำลายถิ่นที่อยู่
ต้องอดสูไม่มีกินแย่งสิ่งของ
ซ้ำโรคร้ายมาทำลายล้มตายกอง
ผู้คนต้องล้มหายตายเป็นเบือ

ย้อนกลับไปดูมนุษย์สุดหรรษา
อนิจารุมทำลายไม่มีเหลือ
ตัดต้นไม้หวังกำไรใช้จุนเจือ
เลาะลงเรือดูดน้ำมันกันวุ่นวาย

น้ำมันรั่วสัตว์ทะเลต้องจมตาย
ล่มสลายธรรมชาติงามต้องสูญหาย
ทั้งแก๊สก๊าสขุดมาใช้กันมากมาย
โยงเป็นสายสารเคมีที่ผลิตมา

ทั้งพลาสติกขยะพิษผลิตกัน
ใช้กี่วันทิ้งกันทั่วมากมายหนา
ใช้เวลาย่อยสลายชั่วชีวา
สะสมมาให้โลกร้อนดั่งฟอนไฟ

เมื่อโลกร้อนน้ำแข็งก้อนก็ละลาย
ระวังภัยน้ำท่วมโลกดินสูญหาย
ภัยธรรมชาติเกิดคลื่นซัดคนล้มตาย
สิ้นสลายมนุษย์ทำย่ำโลกา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ป๋อง สหายปุถุชน 8 ส.ค. 2553 06:14 น. - ID 136222

1460

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/136222 ที่มา: มนุษย์ผู้ทำลาย , ป๋อง สหายปุถุชน

8 สิงหาคม 2553 11:16 น. - comment id 1150408

คนบางคนทำตัวเหมือนปลวก
คนบางคนทำตัวเหมือนผึ้ง
จอมปลวกมีคนกราบไหว้ว่าเป็นพญาปลวก
รวงผึ้งคนตีลงมาเป็นอาหาร ถูกทำลาย

8 สิงหาคม 2553 19:19 น. - comment id 1150460

คงต้องทุกฝ่าย ทุกส่วน ร่วมมือกันค่ะน้องป๋อง

8 สิงหาคม 2553 21:56 น. - comment id 1150488

มนุษย์เป็นผู้สร้าง และมนุษย์ก็เป็นผู้ทำลายเอง