**เฒ่าทะเล**

คนกุลา

๐ เตรียมเครื่องมือหาปลาพาเรือออก
คลื่นกระฉอกแตกร่องเป็นฟองขาว
ไปสู่ท้องน้ำกว้างความหวังพราว
เสน่ห์คาวทะเลเข้มเต็มหัวใจ
... ๐ เสียงเครื่องดังฟังดูรู้แห่งหน
น้ำลึกล้นผันแปรมาแต่ไหน
แหล่งที่ปลาชุกชุมลุ่มน้ำใด
มุ่งหน้าไปแสวงหาแสนช้านาน
๐ กี่ลำเรือหาปลาที่มาเปลี่ยน
ทะเลเวียนศอกคืบได้สืบสาน
คอยขึ้นฝั่งตั้งใจไว้แสนนาน
ตีนสะพานคว้าสมอทอดรอคอย
๐ ตั้งแต่ยังรุ่นกระทงคงได้รู้
จากรุ่นปู่-พ่อ-ตาหาใช้สอย
ฝ่าผืนลมห่มฟ้ามาเลื่อนลอย
หวังคนคอยยขึ้นฝั่งดังหมายจินต์
๐ เรือก็เก่าคนก็แก่แต่ใจสู้
ระลึกรู้เมื่อหวังยังไม่สิ้น
เรื่องคนเฒ่าเล่ากี่หนได้ยล-ยิน
การหากินมิเปลืองทรัพย์เนืองนอง
๐ เมื่อลูกหลานเขาไปไม่คืนกลับ
ผู้เฒ่านับวันล้าพาหม่นหมอง
ในวันที่สายตาพร่ามัวมอง
ก็คงต้องทิ้งลายชายชาวเล
๐ วันนี้ออกหาปลาแม้ฟ้าเหลือง
อุกาเรืองมิพรั่นใจหันเห
ท่ามคลื่นลมห่มคลั่งฝั่งทะเล
จึงร่อนเร่แรมทางอย่างเดียวดาย
๐ ปานท้าทายชะตาวันฟ้าครึ้ม
เมฆทึบทึมดั่งว่าหาความหมาย
ท่ามทะเลที่เห็นความเป็นตาย
พิสูจน์คล้ายบ่งบอกก่อนออกเรือ
๐ เมื่อฝนซาฟ้าสางในรางรุ่ง
ทุกท้องคุ้งลมสงบซบหาดเหนือ
ซากเรือแตกแปลกใหม่ใกล้กงเรือ
คือเศษเสื้อเก่าเก่าเฒ่าทะเล
.....................
คนกุลา
ในเหมันต์