คมคน..คมน้ำ

ศรีสมภพ

คมคน.. คมน้ำ 
     
      คมน้ำ ! สุดคมถล่มล้าง  
ทั่วทิศทางทะลุทะลวงทุกท่วงท่า
ใดใดกั้นกีดขวางทางลงมา 
 เหมือนทายท้าความคมถล่มทะลวง
ทิศทางธรรมชาติถูกปัดเปลี่ยน 
 มนุษย์เขียน ขีดเส้นน่าเป็นห่วง
ไม่คำนึงถึงความจริงสิ่งทั้งปวง 
จึงก้าวล่วงบ่วงสัจธรรมนำภัยมา
ตัดไม้ ทำลายป่าน่าอนาถ        
ล่วงล้ำ.. ธรรมชาติหวาดผวา
ขุดถมขวาง ทางน้ำไม่นำพา 
เหมือนทายท้าธรรมชาติวิบัติภัย
แล้ววันหนึ่ง.. ก็ถึงซึ่งความสัจจ์   
โลกข้องขัดอัดอั้นมิทานได้
ต้องสั่งสอนมนุษย์บ้างช่างเป็นไร 
 ให้รู้ไว้ใครรุกเข้า..โลกเอาคืน !
ฝนกระหน่ำน้ำท่วม อ่วมจมมิด    
ทุกชีวิต ต่างหนีน้ำช้ำสุดฝืน
ไร้ผืนดินถิ่นฐานบ้านเหยียบยืน    
สุดขัดขืนฝืนสู้ ..ผู้แค้นเคือง
ฟ้าคำรามน้ำไหลทลายถล่ม  
บ้านเรือนล้มล่มแหลกแตกลอยเฟื่อง
โกลาหลบ่นลั่นกันทั้งเมือง    
บ้างแค้นเคืองด่าฟ้าดินสิ้นยางอาย
มนุษย์เอ๋ย ! เคยไหมได้สำนึก   
และรู้สึกตรึกตรองมองเห็นได้
มีชีวิตเป็นอยู่ แค่ผู้อาศัย  
ทำตัวใหญ่ไม้รู้ดี ขี้บนหลังคา !
เจ้าของบ้าน สุดทานทนจึงบ่นบอก  
คืบลามศอกบอกให้อย่าได้ช้า
รีบกลับตัวกลับใจ ใส่นำพา    
โลกอ่อนล้าร้อนรน..เพราะคนทำ
คมน้ำ..  แม้สุดคมถล่มล้าง    
แต่ก็ยัง แพ้คมคน บนผืนน้ำ
คมกิเลส.. ทะลวงใจให้กระทำ    
ทะลุน้ำถล่มพื้น.. เกินฟื้นฟู !