หน้าส่วนตัว
จักรวาล เวิ้งว้าง กว้างไพศาล
โลกปาน เม็ดทราย บนชายหาด
มนุษย์ ดุจฝุ่น จุลชาติ
มิอาจ คาดเคียง แม้เพียงคิด
แต่ใจ มนุษย์ สุดลึกล้ำ
ซุกงำ ความหวัง ทั้งดวงจิต
รวนเร เฉไฉ ได้รอบทิศ
วิปริต ติดตัว ชั่วอายุ
ใจคน มิเคย ทนเฉยนิ่ง
เก็บสิ่ง ชื่นชม ถมบรรจุ
ไม่ยอม เอมอิ่ม ยิ้มบรรลุ
ปะทุ พร่ำเพรื่อ ดังเชื้อไฟ
ใจคน พิกล ปนเร้นลับ
ซ้อนซับ ยุ่งยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ซ่อนพลัง พรั่งพรู อยู่ภายใน
เคลื่อนไหว เร็วรวด เกินยวดยาน
ใจคน ถึงแม้ แค่กำปั้น
แต่มัน แฝงฤทธิ์ ผิดสัณฐาน
เปรียบความ วิศิษฏ์ พิสดาร
จักรวาล เหนือหยั่ง ยังแพ้ใจ
สุนทรวิทย์ 13 ก.ย. 2554 13:04 น. - ID 141748 
1172
2
0
14 กันยายน 2554 02:15 น. - comment id 1208076
บทนี้คุณสุนทรวิทย์เล่นสัมผัสคำตายเยอะดีจัง ชอบครับ เพราะแสดงให้เห็นความสามารถด้านการใช้ภาษา สมัยก่อนอ่านตำนานสุนทรภู่ ท่านชอบโดนแกล้งให้ลงกลอนยาก แต่ก็แก้ได้สมเป็นปฏิภาณกวี
15 กันยายน 2554 06:53 น. - comment id 1208115
แสดงว่าคุณจันทร์ชายเชี่ยวชาญเรื่องกลอนไม่น้อยเลยนะ
15 กันยายน 2554 11:13 น. - comment id 1208121
ชอบกลอนของคุมาก อยากให้แต่งกลอนคิดถึง หวังดีแต่ไม่ไดหวังอะไรมากกว่าความรู้สึกดีๆ
24 กันยายน 2554 21:09 น. - comment id 1209209
แล้วจะแต่งให้นะครับขอบคุณที่ชอบนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
