หน้าส่วนตัว
เมฆหม่น ผ่านพ้นไป
แสงรำไพ เฉิดฉายส่อง
เวหา อ่ารงรอง
อาบสีทอง ผ่องทันใด
ดั่งคน พ้นรันทด
หายสลด พลันสดใส
ปัญหา น่าห่วงใย
กลับแก้ไข ได้ทันที
ชีวี ที่ล้ม,ลุก
หลอมรวมทุกข์ และสุขศรี
สำแดง แห่งโลกีย์
ไร้วิถี ทางจีรัง
ธรรมดา โลกามิส
ห้ามท้อจิต ยามผิดหวัง
มานะ แก้ประทัง
ดีกว่าชัง นั่งโทษใคร
วันนี้ มีทุกข์ครัน
อาจสุขสันต์ เมื่อวันใหม่
อิ่มหนำ คือกำไร
เลิกฝักใฝ่ ในราคี
กอบกู้ สู้ชีวิต
สุจริต ไม่คิดหนี
สะสวย ด้วยกรรมดี
จนหรือมี อยู่ที่ใจ
สุนทรวิทย์ 10 พ.ย. 2554 10:17 น. - ID 142512 
1406
0
0
12 พฤศจิกายน 2554 17:19 น. - comment id 1214786
ทุกเส้นทาง..ระหว่างไปใช่ง่ายนัก มีอุปสรรคขวากหนามทุกยามย่าง หากมัวเพลินเดินไปไม่ระวัง หนามคมฝังนั่งโอดครวญ.. มิด่วนเลย! สติ..อยู่กับตัวรู้ทั่วถ้วน อะไรควรมิควรล้วนเปิดเผย อาจจำเป็นเห็นต่างอย่างที่เคย อาจวางเฉยในบางครั้ง..รู้ทางทำ ! แมนบ้อแมน..
12 พฤศจิกายน 2554 21:52 น. - comment id 1214813
ขวากหนาม ขวางทาง ทุกย่างก้าว ร้อนหนาว พรั่งพรู อยู่ทุกหน จงหมั่น กอบกู้ รู้อดทน เตือนตน เตือนใจ ไม่หลงทาง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
