หน้าส่วนตัว
พูดดี เป็นศรีปาก
หากพูดมาก ปากขึ้นสี
พังเพย เอ่ยไว้มี
เป็นวจี ที่น่าฟัง
ติใคร ให้ต่อหน้า
อย่านินทา ว่าลับหลัง
ปากบอน หย่อนระวัง
คนจะชัง ดังศัตรู
เบื่อนัก คำปรักปรำ
กล่าวทิ่มตำ รำคาญหู
ใครเซื่อง ใครเฟื่องฟู
อวดสู่รู้ อยู่เนืองนิตย์
ปากคอ หนอมนุษย์
แส่ไม่หยุด ชวนหงุดหงิด
พูดพล่าม ไร้ความคิด
แม้แต่มิตร ยังบิดเบือน
วาจา เปรียบอาวุธ
ยามประทุษ สุดเชือดเฉือน
เกินห้าม ปรามตักเตือน
ดุจกลากเกลื้อน เคลื่อนลุกลาม
ขัดเคือง เรื่องใดใด
นึกข้องใจ ควรไถ่ถาม
มิใช่ มุ่งใส่ความ
เที่ยวประณาม ตามอารมณ์
สุนทรวิทย์ 2 ธ.ค. 2554 12:51 น. - ID 142784 
1490
1
0
2 ธันวาคม 2554 14:13 น. - comment id 1216819
ช่วงนี้ระวังคำพูดมากขึ้นค่ะ แต่ก็อดไม่ได้ ตามประสาคนปากไม่ดี อิอิ
2 ธันวาคม 2554 14:16 น. - comment id 1216823
เป็นแผลที่กายจากอาวุธยังไม่เจ็บปวดเท่าแผลที่ใจจากคำคน..แผลใจหายเร็วขึ้นถ้ามาอ่านกลอน
2 ธันวาคม 2554 14:19 น. - comment id 1216827
คุณเพียงพลิ้วปากหวานจะตายไม่ดีตรงไหนกัน คนปากไม่ดีชื่อสุนทรวิทย์ต่างหาก
2 ธันวาคม 2554 14:24 น. - comment id 1216831
ผมชอบรักษาแผลใจให้คนอื่นครับคุณmemorium แต่แผลใจตนเองรักษาไม่ได้ครับ
2 ธันวาคม 2554 15:32 น. - comment id 1216852
ลา3 วันนะคะวันอังคารจะกลับมาอ่าน..คงคิดถึงคนบ้านกลอนมาก
2 ธันวาคม 2554 16:23 น. - comment id 1216859
ทำไมไม่ยื่นใบลาเป็นลายลักษณ์อักษรครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
