หยดน้ำแห่งสากล

ที่นี่ เดี๋ยวนี้

เพ่งน้ำในแก้วเกิด................กระแสกสิณ อณูก็ระเหยบิน...................เบิกฟ้า เป็นเมฆผสานจินต์...................จับโสต สดับนอ จิตเพ่งอณูน้ำกล้า...........เกิดแล้วจดจำ ที่นั่น ขณะนั้น น้ำแข็งละลายจากฟ้า..............ฟากสวรรค์

ปุยหิมะร่วงหล่นสรรค์...............เสกสร้าง

ละลายเลาะแม่โขงวัน..................เวียนเปลี่ยน

จากถิ่นราบสูงกว้าง................ก่อเกื้อมนุษยชน คนทิเบตเนตรชุ่มชื้น...................ชลไหล

กินดื่มอาบทุกสมัย.................มากล้ำ

จีนจ้วงพม่าเย้าไต....................เตือนติด

ม้งละหุลำโขงค้ำ.................เขตเลี้ยงชีวี วิถีตะวันทักถ้อย..............ทอระยับ

จูมพิตแม่โขงประทับ................ทิพย์เอื้อ

น้ำระเหยเกิดไอกลับ...............กลายสู่ สวรรฤา

ไหลผ่านลาวลุ่มเกื้อ...............เกียรติเลี้ยงตลอดมา

สากลคนข่าสู้.....................ศึกประจัน เลือดฝรั่งญวนไทยยัน..............ยุท้า

ญี่ปุ่นผ่านโขงกัน............ก็ประหัต ประหารนอ ปราสาททาสขอมบ้า.............บ่นน้ำลายใคร อสุจิไหลอนาถเนื้อ...............นวลนอง ปล่นฆ่าข่มขืนมอง.................มนุษย์ชี้ เลือดจามสู่สมุทรรอง...............รับสุข ทุกข์นา ป้อนเหงื่อเลือดทะเลนี้......................นับน้ำตามกสิณ

เลี้ยงถิ่นสเปนเกาะใต้............ต่อกระแส ฟิลิปปินส์แสบแผล..............เลือดร้อง ชวาสุมาตราแล..................เรือเชื่อม สู่นา เจ็บป่วยผ่านสมุทรพ้อง...........พิพาทเลี้ยงมาเลย์

เฮโลอังกฤษเร้า............เรียบเรียง

โปรตุเกสดัตช์เตรียมเสบียง...........บ่มไว้

ทาสจีนทาสแขกเสียง................โศกสลด

หนอง-เลือด-เหงื่อทาสใช้...............เชิดค้าอารมณ์

ที่นี่ เดี๋ยวนี้

ผสมผสานจากต้นน้ำ................นำเห็น

ดับเกิดดับเกิดประเด็น..................เด่นด้วย

กิน-นอน-เกิด-ปี้เป็น...................ปล้นฆ่า

ปรากฏสากลม้วย.............ใหม่สร้างทุกสมัย

น้ำเมื่อเปลี่ยนรูปแล้ว................ระเหยหาย

สู่ฟากฟ้ากระจาย........................จิตอึ้ง

แล้วตกสู่แก้วกลาย.....................เหมือนเก่า