่คำสอนจากอากง

ต้ยนุ้ย

.....กาลครั้งหนึ่ง.....เมื่อไม่นานมานี้..... 
.....มี..อากง..แก่ๆ...อยู่คนนึ่ง...อยากจะสอนข้อคิดอะไรบางอย่างให้หลานๆ...ตามปะสาคนแก่.... 
.....อากง...จึงเรียกหลานๆทั้งสี่มานั่งล้อมโต๊ะสี่มุม....แล้วบอกหลานทั้งสี่ว่า 
เอาล่ะหลานๆ..ตอนนี้หลับตา..นะ..หลับตา..... 
.....พอหลานๆหลับตา...อากง...ก็เดินเข้าไปห้องเก็บของ...แล้วหยิบโคมไฟเก่าๆมาอันนึ่ง... 
.....อากง...เปิดฝาครอบ...จุดไฟ...แล้วปิดฝาครอบ..... 
.....แล้ว...อากง...ก็บอกหลานทั้งสี่...ว่า... 
ลืมตาขึ้น..แล้วบอก...อากง...ซิว่าโคมไฟสีอะไร...? 
....เด็กทั้งสี่ลืมตาขึ้น....ตอบไล่ๆกัน....ตอบไม่เหมือนกัน...และเริ่ม...ทะเราะกัน.... 
....คนที่นั่งด้านนึ่งบอกว่า...สีแดง...อีกด้านนึ่งบอกว่า...เขียว...สีเหลือง...และน้ำเงิน....ตามลำดับ.... 
....ทั้งสี่ทะเราะกันพักนึ่ง....ก็มีเด็กคนนึ่งถาม...อากง...ว่า...... 
....อากง....ทำไมของอย่างเดียวกัน...มีตั้งหลายสี........... 
อากง...ก็เลยบอกว่า...เดี๋ยวนะ...อากง...จะทำอะไรให้ดู.... 
....อากงเดินมาที่โต๊ะ...หยิบฝาครอบแล้วหมุนให้ดู...ปรากฎว่า.... 
....ฝาครอบสี่ด้าน....สี่สี...แดง...เหลือง...เขียว...น้ำเงิน... 
....หลังจากนั้น...อากง...ก็บอกว่า....เอ๊าตอนนี้บอกอากงซิ...โคมไฟสีอะไร...? 
....หลานๆ....ตอบเหมือนกันคือสีของเปลวไฟ..... 
อากง..เลยบอกว่า...เอาล่ะหลาน...อากง..ถามอะไรชักสองข้อนะ.... 
ข้อที่..1.....เมื่อสักครู่นี้....ครั้งแรก...ไครผิด.... 
......หลานตอบว่า....ไม่รู้..... 
อากง...บอกว่า....รึว่า...อากง..ผิด........ 
อากง...เลยบอกอีกว่า...ฟังนะ..เจ้าทั้งสี่..นั่งอยู่ในที่เดียวกัน.... 
......มองของ อย่างเดียวกัน...ในเวลาเดียวกัน...ยังเห็นไม่เหมือนกันเลย..... 
ทำไม..? ทำไมถึงไม่มีใครผิดล่ะ.... 
อากง..เลยบอกว่า...ก็เพราะคนทุกคนมองจากมุมมอง...ของตัวเอง...เห็นในสี่งที่ตัวเองเห็น 
....แต่..ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่าทำไมคนอื่นเห็น...อย่างที่เขาเห็น...เจ้าก็เดินไปมองที่มุมของเขา 
....แล้วเราก็จะเห็นอย่างที่เขาเห็น.... 
แต่ถ้าลองนึกภาพนะ....เจ้าทั้งสี่...นั่งอยู่ที่เดียวกัน...มองของอย่างเดียวกัน...ไนเวลาเดียวกัน 
...ยังเห็นไม่เหมือนกันเล๊ย.... 
ในอนาคต....เวลาที่อยู่ในสังคม...เป็นไปได้มั๊ย... 
คน..ก็มองสี่งต่างๆ....ไม่เหมือนกัน...... 
เพระฉนั้น....เวลาที่คนคิดไม่เหมือนเรา....ใครผิด... 
ในอนาคตนะ...เวลาที่เจ้าคิดไม่เหมือนคนอื่น....อย่าไปโกรธว่าเขาผิด...อย่าไปกลัวว่า...ตัวเองผิด.... 
เพราะคนแต่ละคน...ก็เห็นสี่งต่างๆ...จากขอบข่ายประสบการณ์และสี่งแวดล้อมของตนเอง.... 
แต่ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่า...ทำไมคนอื่นถึงคิดแบบนั้น....เจ้าก็เดินไปมุมของเขา....และเมื่อเจ้า 
ยอมเข้าใจคนอื่น....อาจเป็นไปได้ว่าคนอื่นก็อาจจะยอมที่จะเดินมา....และเข้าใจเจ้า..... 
คำถามที่...2 อากง..บอกว่า....ที่เห็นครั้งแรกกับครั้งหลัง....เป็นของอย่างเดียวกันมั๊ย? 
......หลานบอกว่า....อย่างเดียวกัน..... 
แล้วเห็นเหมือนกันมั๊ย....?....ครั้งแรกเห็นอะไร...? 
......หลานตอบว่า...ฝาครอบ....และครั้งหลังเห็นเปลวไฟ.... 
อากงเลยบอกว่า....หลานๆเอ๊ย... 
ในอนาคตถ้าเลือกได้นะ...อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น...จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น 
คำเล่าจากผู้แต่งหนังสือ เพียงเพื่อกำลังใจ